Vrijheid van Meningsuiting en Onderzoek.

Bron: The Alleged Babi Yar Massacre Of 33,771 Jews In 2 Days & The Mass Cremation Operation 2 Years Later To Hide It

Sinds de jaren ’50 á ’60 van de vorige eeuw hebben talloze publicaties over de “holocaust” het licht gezien. Of we hier nu boeken, tijdschriften, artikelen over lezen of hier beeldmateriaal zoals videos en DVDs van bekijken, maken die slechts één ding duidelijk: De Holocaust vond inderdaad plaats en is zowel historisch als wetenschappelijk nauwkeurig en goed gedocumenteerd. Het was (en is) dan ook onmogelijk om aan deze officiële versie te twijfelen. Nu is het zo, dat als een bepaalde historische gebeurtenis goed en nauwkeurig is gedocumenteerd, die geen strafwetten nodig heeft om die ook als historisch waar in stand te houden.

Holocaust-Historici vs de Revisionisten. 

Het is echter ook evenzeer waar dat nadat een historische gebeurtenis eenmaal voor de eerste maal te boek is gesteld door historici, er later andere historici en academici komen die deze te boek gestelde gebeurtenis aan een heronderzoek onderwerpen. Zo kan het gebeuren, dat dan ná (her)onderzoek blijkt, dat niet álles van dit historische “feit” ook op waarheid berust. Deze historici, ook wel revisionisten genoemd, gaan dan vérder met hun onderzoek, vinden nieuwe gegevens, en passen de officiële versie zoals die tot dan toe gold, aan. En daar is natuurlijk niets mis mee; er zijn genoeg voorbeelden te vinden van historische gebeurtenissen nadat die opnieuw bestudeerd waren en deels onwaar bevonden werden, daarna in overeenstemming werden gebracht met de feiten. en dit is met álle historische gebeurtenissen het geval. Zo is enige tijd geleden gebleken dat het jeugdboek, “De Kinderkaravaan”, van de schrijfster, An Rutgers van der Loeff, in 1949 gepubliceerd, niet geheel op historische waarheid was gebaseerd; de journalist, Imco Lanting, had het boek nl. aan een kritisch onderzoek onderworpen en kwam toen tot de ontdekking dat het niet geheel historisch was. Op de achterkant van het boek stond echter te lezen dat het verhaal als zodanig wél echt gebeurd zou zijn. Nadat het onderzoek van Laning bekend was geworden, besloot de uitgever, Ploegsma, dat deze mededeling in komende uitgaven weggelaten zou worden. https://www.trouw.nl/cultuur/boek-de-kinderkaravaan-niet-meer-waar-gebeurd-~aec8b561/ En weet je wat? Zover bekend had niemand er moeite mee dat het genoemde boek (deels) onwaarheden bevat. Natuurlijk zullen er enkele lezers zijn geweest die mogelijkerwijze teleurgesteld kunnen zijn geweest door de mededeling dat “De Kinderkaravaan” historisch niet geheel accuraat is, maar daar zal het waarschijnlijk ook bij zijn gebleven. En zo zou dit het geval met vele andere gebeurtenissen kunnen zijn geweest. En nogmaals behalve enigszins teleurgesteld te zijn dat een bepaald boek over een historische gebeurtenis achteraf niet geheel op historische feiten bleek te berusten, heeft dit niet tot verdere complicaties geleid. Journalist Imco Lanting had zich tijdens zijn onderzoek naar “De Kinderkaravaan” even op zijn wijze als een soort van revisionist opgesteld door met zijn onthulling over dit boek te komen. Er is echter één specifieke gebeurtenis waarna echter niet getwijfeld mag worden en waarvan de revisionisten die deze gebeurtenis net zoals Lanting dit met het boek, “De Kinderkaravaan” zou doen, kritisch onderzocht hebben en intussen grotendeels weerlegd hebben, worden verfoeid en gehaat tot en mét: Deze gebeurtenis is de “Holocaust” (het verhaal over de dood van zes miljoen Joden door de Nazis tijdens WW II en wetenschappers zoals (maar niet beperkt tot) Robert Faurisson, Ernst Zundel, Wilhelm Stäglich, Thies Christophersen. In tegenstelling met Imco Lanting, hebben deze laatstgenoemden onder zware druk geleden, werden vervolgd, verloren in sommige gevallen hun ambt of beroep of werd hun pensioen (zoals van Stächlig bijvoorbeeld) flink gereduceerd; Wilhelm Stachlich was nl. een Duitse rechter die zélf kritisch onderzoek naar de historiciteit van de Holocaust had gedaan en uit zijn jarenlange studie is hier “Der Auschwitz Mythos” (De Auschwitz Mythe) uitgekomen. Als gevolg werd hij gedwongen zijn ambt als rechter op te geven en werd zijn pensioen wat men hem aanvankelijk had getracht af te nemen, met 20% gereduceerd. En in 1973 publiceerde Thies Christophersen zijn, “Der Auschwitz Lügen” (De Auschwitz Leugen) en werd vervolgens aangeklaagd tot het publiekelijk aanzetten tot haat, minachting voor de staat en belastering van de Joden. Het vonnis: en jaar celstraf. In 1984 zou Wilhelm Stäglich het volgende schrijven:

“Ondanks herhaalde verzekeringen van het tegendeel van onze marionetten-politici, zijn wij, Duitsers, sinds onze nederlaag in WW II, politiek en intellectueel niet langer een souvereine natie. Onze politieke ondergeschiktheid die vanwege het feit van de opbraak van het Reich en de inname van de individuele delen ervan door de overgebleven machtsblokken van het Oosten en het Westen duidelijk wordt, heeft als gevolg een overeenkomstige intellectuele ondergeschiktheid gehad. Ontsnapping aan deze intellectuele ondergeschiktheid wordt voornamelijk verhinderd door het schuldcomplex wat de meeste Duitsers is ingeprent door de “heropvoeding” die in 1945 werd ingesteld. Dit schuldcomplex is hoofdzakelijk gebaseerd op de Holocaust-legende. Daarom is de strijd voor ons, Duitsers, tegen wat ik de “Holocaust-Mythe” heb genoemd, heel erg belangrijk.” 

Wát Stäglich hier zegt, is dit: Hoewel de Duitse politici het Duitse volk herhaaldelijk hebben voorgehouden dat het zowel politiek als intellectueel best wel intelligent zou zijn. Maar doordat men in Duitsland verplicht is in de officiële versie van de Holocaust te geloven en wel op straffe van, is het eigenlijk politiek en intellectueel inferieur. En deze inferioriteit is het bijgebracht door “marionetten-politici” die niet willen dat ditzelfde volk door kritisch te denken en te beoordelen, de Holocaust zelf zal gaan onderzoeken. Die inferioriteit wordt echter nog versterkt door het schuldcomplex waar het grootste deel van de Duitse bevolking volgens Stäglich onder te lijden heeft. Het waren de (voor)vaderen van de huidige Duitse generatie die verantwoordelijk waren voor de Holocaust en deze redenering is er bij deze generatie in hun harten gegrift en geëtst met als het ware een onuitwisbare inkt. En de “heropvoeding” van het Duitse volk heeft hier nog meer aan bijgedragen. De bekende revisionist, Robert Faurisson, heeft over de Holocaust ooit eens het volgende gezegd:

“Het geloof in de Holocaust is een religie. We hebben tegen deze religie te strijden, maar ik weet niet hóe een religie te bestrijden. Revisionisten kunnen kijken naar demografische getallen, historische documenten, forensisch bewijs etc., maar in de geschiedenis der reden is er geen voorbeeld, een religie te vernietigen.” 

Wat Faurisson hier zegt, is dit: Hoe men ook kijkt naar demografische getallen (het aantal Joden vóór WW II en het aantal van hen daarná bijvoorbeeld), Historische documenten, forensich bewijs (forensisch onderzoek waaruit gebleken zou zijn dat geen enkel Joods slachtoffer door vergassing om het leven gebracht zou zijn), aangezien de Holocaust volgens hem een religie (een geloofsovertuiging) is, kán die niet “vernietigd” worden ofwel worden weerlegd. 

En wijlen Ernst Zundel schreef ooit eens vanuit de cel in Toronto (Canada) waar hij gevangen zat, dit:

“De media en het onderwijssysteem hebben de mensen zó dom gemaakt en wel tot het niveau wat tot dan toe onbekend was in de beschaafde wereld. Het zijn hedendaagse zombie-volken, om de tuin geleid -metaal zó gemanipuleerd dat zij hetzij als individuen, samenlevingen en staten, niet helder kunnen denken, laat staan dat zij in hun eigenbelang handelen. Zij zijn zowel letterlijk als figuurlijk de belastingbetalende melkkoeien en speelbal van een vreemde oligarchie geworden.” 

De media en het onderwijsstelsel hebben de mensen door de herhaaldelijke verkondiging van het officiële Holocaust-relaas zó dwaas gemaakt, dat het denken van deze mensen vetroebeld is. En zij zijn gemanipuleerd en wel in dergelijke mate, dat zij hetzij als individueel als staat niet in staat zijn, voor hun eigenbelangen op te komen. Wat het “eigenbelang” betreft, verwees Zundel hier vermoedelijk naar het nationalimse ofwel het populisme, de opvatting van een regering wat allereerst het belang van de staat én die van het volk het éérst voorop stelt en als zodanig haar identieit als volk uitdrukt. Vele staten handelen echter niet naar deze opvatting; dat is echter ook niet vreemd aangezien woorden als “nationalisme” en “populisme” heden ten dage door zowel de media als het onderwijsstelsel beschouwd worden als racistische opvattingen en dit dan ook als zodanig de mensen leren.

John “Ivan de Verschrikkelijke” Damjuk

De (lijdens)geschiedenis van wijlen John Demjanjuk, waarvan vaststaand werd aangenomen dat hij de beruchte Ivan de Verschrikkelijke zou zijn, die medeplichtig geweest zou zijn als bewaker van het Duitse kamp, Sobibor, aan de dood van honderden Joden, zal nog wel in ons geheugen hangen:

“Verdedigers van het Holocaust-verhaal hebben eveneens extreme maatregelen genomen om de daders van vermeende misdaden te vervolgen. John Demjanjuk bijvoorbeeld, werd door het Israëlisch Hooggerechtshof in 1993 niet schuldig bevonden Ivan de Verschrikkelijke te Treblinka te zijn. Demjanjuk keerde terug naar zijn huis in Cleveland, Ohio, en zag na jaren doorgebracht te hebben in de dodencel in Israël, uit naar een vredige pensionering. In 2001 werd Demjanjuk jammer genoeg opnieuw aangeklaagd op grond dat hij in plaats daarvan naar verluidt een bewaker was, Ivan Demjanjuk genaamd, in het lamp Sobibor in Polen. Op 11 mei 2009 werd Demjanjuk vanuit Cleveland naar Duitsland gedeporteerd om daar te worden berecht. Op 12 mei 2011 werd Demjanjuk door een Duits strafhof schuldig verklaard als medeplichtige aan de moord op 27,900 mensen te Sobibor en veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf. Tijdens het proces tegen Demjanjuk werd er geen bewijs gepresenteerd wat hem in verband bracht met specifieke misdaden. In plaats daarvan werd Demjanjuk veroordeeld onder een soort van nieuwe Duitse juridische denkwijze dat een persoon die werkzaam was bij een vermeend dodenkamp aangeklaagd kan worden als een medeplichtige aan moord omdat de enige functie van het kamp was om er mensen te vermoorden. Geen bewijs van deelname aan een specifieke misdaad is vereist. Voordat zijn beroep door een Hof van Beroep kon worden gehoord, overleed Demjanjuk in Duitsland.” 

John Demjanjuk verbleef na zijn veroordeling tot de vijfjarige celstraf (die hij echter niet uit hoefde te zitten), nog korte tijd in een pension in Duitsland als een statenloze paria; het Amerikaanse staatsburgerschap was hem afgenomen. Kort daarna overleed hij. En het bewijs van zijn vermeende betrokkenheid bij de massamoord in Sobibor is nooit getoond. En dit is nu het juridische stelsel in Duitsland (maar tevens in andere kanden): aangezien al de Duitse concentratiekampen tijdens WW II ook dodenkampen of doodsfabrieken zouden zij geweest (want als werkkampen mochten (en mogen) die niet worden beschouwd), was eenieder die daar voor korte of langere tijd aanwezig was, ook automatisch zelf een “massamoordenaar”! Bovenstaande citaten in het cursief en nog veel meer gegevens zijn te vinden op deze site: http://www.renegadetribune.com/desperate measures-enforce-belief-holocaust-escalating-old-ladies-get-jail-rapists-go-free/

Content “Aangemerkt Als Ongepast Of Aanstootgevend Voor Sommige Doelgroepen.” 

Op de aangegeven site is o.m. ook een video te zien. Als we hierop klikken om die af te laten spelen, krijgen we het volgende te lezen: “De video kan hier niet worden afgespeeld, maar je kunt deze wel bekijken op YouTube.” Zo gezegd zo gedaan, klikken we op de link, “bekijken op YouTube” en dan komen we uiteraard op het YouTube-kanaal. Daar lezen we echter het volgende:

“De volgende content is door de YouTube-community aangemerkt als ongepast of aanstootgevend voor sommige doelgroepen.” 

En vlak daaronder lezen we in een blauw vakje de woorden:

“Ik begrijp het en wil doorgaan.” 

Nou, begrijpen deden we het niet, want we wisten niet wát er nu zo “ongepast of aanstootgevend” zou zijn voor die niet nader “bepaalde doelgroepen.” Verder zijn er de mogelijkheid te reageren of om de video te delen uitgeschakeld. Maar terwijl we dit zo lazen, moest de inhoud van deze video wel zeer gruwelijk zijn daar die “ongepast of aanstootgevend” zou zijn. Maar daar zouden we spoedig achterkomen. Klikken dus en laat de show maar beginnen! En ja hoor, daar begonnen de gruwelijkheden waarvoor de Youtube community en het YouTube-kanaal hadden gewaarschuwd één voor een naar voren te komen: de ongepaste en aanstootgevende inhoud van deze video bestaat nl. Joodse mensen die in tegenstelling met hen die over de Duitse kampen als “dodenkampen” spreken, een heel ánder verhaal over die kampen te vertellen hebben! En de titel van deze video die door ene zekere “Black Serpent” is geplaatst, luidt, “Jews tell the TRUTH about the “Holocaust” En als we dat zo bekijken en hierover nadenken, kunnen we slechts denken, Wát voor ongepaste en aanstootgevende informatie wordt hier ons nu gegeven? Antwoord: In het geheel níets aan “ongepaste en aanstootgevende” informatie; hier zijn nl. Joodse mensen op te zien die slechts een alternatieve versie van de Duitse kampen geven! Maar goed, hiermee heeft men de camouflageklederen afgeworpen en zo de wáre aard laten zien: het enige relaas over de Holocaust wat is toegestaan, is het relaas van de Duitse kampen als “dodenkampen.” Een alternatieve versie hiervan, zelfs als die door Joden wordt verteld, mág en kán niet waar zijn! En daar hebben de media en het onderwijsstelsel voor gezorgd!

Die “Sommige Doelgroepen.” 

En wie (of wát) zijn nu die “sommige doelgroepen”?  Zijn dit misschien milieu-activisten,? Of betogers voor een betere en rechtvaardiger wereld? Of zouden het misschien klimaatbetogers kunnen zijn die pleiten voor meer maatregelen tegen de global warming? Neen, geenszins! Die niet nader bepaalde “sommige doelgroepen” zijn nl. Joodse organisaties die zich bedreigd schijnen te voelen wanneer er een alternatieve versie van de Duitse kampen, de Holocaust in het bijzonder en WW II in het algemeen wordt gepresenteerd. Dit is -uiteraard- nog lang niet door de media en het onderwijsstelsel gedaan natuurlijk. Maar wel via het internet waarvan bovenstaande acte!

Wettelijk Pools Verbod op Uitspraak “Poolse dodenkampen”. 

Zeer recent heeft de Poolse regering een wet ondertekend waarmee de uitlating, “Poolse dodenkampen” strafbaar is gesteld; iedereen die deze uitspraak desondanks toch zal bezigen (waarmee hij/zij de Poolse overheid van WW II impliciet verwijt betrokken te zijjn geweest bij de vernietiging van Joden in de Duitse kampen in het verleden), kan een hoge boete of een celstraf van drie jaar tegemoet zien. Hoewel de Duitse kampen op Pools grondgebied gevestigd waren, waren het de Nazis en niet de Polen van die tijd die deze misdaden tegen de Joden pleegden, zo luidt het argument voor de wet. En ja, de columnist, Jonathan Freedland, van de Britse krant, The Guardian, is het er deels mee eens; het waren dodenkampen van de Nazis en niet van de Polen. Maar volgens hem gaat het echter dieper. De Polen kunen volgens hem niet worden beschouwd als onschuldig aan de slachting die in hun midden plaatsgevonden had. Maar door deze wet te ondertekenen, verklaart de Poolse overheid dat de Poolse bevolking gedurende WW II niet verantwoordelijk was voor de begane massamoorden in Polen. Freedland heeft het in zijn column over Konstanty Gebert, journalist bij de Gazeta Wyborcza, die recent zelf een column had geschreven waarin hij verklaarde dat talloze leden van de Poolse natie medeverantwoordelijk waren aan de door de Nazis gepleegde misdaden. En in het Poolse dorp, Jedwabne, (waar Gebert volgens Freedland naar verwijst), keerde de Poolse bevolking zich tegen de in hun midden wonende Joden. En ja, het was volgens Freedland te vewachten dat Israël terug zou slaan met een eigen wet: de ontkenning of bagatellisering van de rol van hén die samenspanden met de Nazis in de vervolging van Joden. “Polen”, zo betoogt Gebert, “heeft geen vrede met haar Joodse geesten. Dit zijn schijnledematen. Je amputeert het ledemaat en het doet nog steeds zeer.” Met andere woorden: door de wet te ondertekenen, tracht Polen haar aandeel aan de vervolging van de Joden door de Nazis als een “ledemaat wat geamputeerd” moet worden. Desondanks zal deze erfenis Polen blijven achtervolgen als een ledemaat wat welis waar geamputeerd is maar wat toch nog pijn doet alsof dit ledemaat nog aanwezig zou zijn. Freedlander schrijft tevens dat het aantal anti-Semitische incidenten in het Verenigd Koninkrijk met een-derde een recordhoogte bereikt zou hebben. En die uitten zich in anti-Joodse posts op de sociale media. Freedlander zegt verder (en daar is hij enigszins wel voor te prijzen) dat hij zowel tegen de Pools wet als de Israëlische wet is. Maar wat de Poolse wet betreft, wordt hiermee de vrijheid van meningsuiting gecensureerd. Nee, vindt Freedlander, de Poolse natie heeft het nodig haar eigen demonen onder ogen te zien. https://www.theguardian.com/commentisfree/2018/feb/02/poland-holocaust-free-speech-nazi

De Joods-Bolsjewistische Demonen van het Verleden. 

Konstanty Gebert heeft het goed verwoord; de erfenis inhoudende de medeplichtigheid van vele Polen aan de vervolging en dood van Joden in de Poolse natie, zal als “ledemaat” weliswaar door de Poolse wet weliswaar “geamputeerd” worden en verdwijnen, maar daarmee zal de herinnering aan dit tijdvak niet mee worden weggewist. Nu kunne we van hieruit niet bepalen, hoe groot de deelname van Poolse burgers aan de Nazi-misdaden is geweest: was die slechts gering, middelmatig of juist groot? Maar de Poolse wet zal zeker niet in goede aarde zijn gevallen bij Joodse mensen als Moshe Kantor, president van het Europees-Joodse Congres: 

“Het Holocaust-verhaal wordt gebruikt om vrijheid van meningsuitin in toenemende mate in te perken. Moshe Kantor, president van het Europees-Joodse Congres sprak op 27 januari 2014 op de Internationale Holocaust Herdenkingsdag tijdens de ceremonie van het Europese Parlement in Brussel. Kantor verwierp argumenten voor vrijheid van meningsuiting boven wat hij de wereldwijde verspreiding van het anti-Semitisme noemde. Kennelijk wil Kantor élke vorm van vrijheid van meningsuiting, symbolen of gebaren die Joden als anti-Semitisch beschouwen criminalideren.” (te lezen op de al aangegeven site van renegadetribune.com)

En Moshe Kantor is met zijn Europees-Joodse Congres één van die “doelgroepen” voor wie het alternatieve verhaal van Joden over de Holocaust “ongepast en aanstootgevend” is. Welnu, zou Polen haar “demonen” onder ogen moeten zien zoals Jonathan Freedland dit verwoordde, dan zullen organisaties zoals het Europees-Joodse Congres (de ADL, het Amerikaans-Joodse Congres, het Joodse Wereldcongres, de American Israel Public Affairs Committee (AIPAC), en andere Joodse organisaties ook eens hún demonen onder ogen moeten zien, iets wat zij tot nu toe niet hebben gedaan. We hebben het dan ook over de Joods-Bolsjewistische demonen die deze organisaties niet alleen als ledemaat hebben “geamputeerd” maar die ook nog eens geen irritatie meer veroorzaakt. In het Joods-Bolsjwistische Rusland werden gedurende 1917 tot 1954 circa 66.000.000 Russen op gruwelijke wijze door wrede Joodse Bolsjewisten vermoord. Let wel: vóórdat Bolsjewistische Joden eens Palestina zouden veroveren en etnisch zouden zuiveren, hadden die in het Bolsjewistische Rusland al miljoenen en miljoenen mensen vermoord! En wat de Israëlische staat met haar strafwet op ontkenning op of bagatelissering van deelname van andere delen van bepaalde volken aan de “Holocaust” betreft, wanneer zal die met premier Netanyahu aan het hoofd, eens met hun eigen “demonen” in de vorm van de door hen reeds lang vervolgde, verdrukte en vermoorde Palestijnen geconfronteerd willen worden! Door de media en het onderwijsstelsel zal dit -de alternatieve media en het onderwijs uitgezonderd- zeer zeker níet gebeuren! En wat schreef Jonathan Freedlander ook alweer? O, dat het aantal anti-Semitische incidenten in her Verenigd Konikrijk een recordhoogte had bereikt door anti-Joodse posts op de sociale media. Zou Mr. Freedlander er ooit eens een kijkje hebben genomen om te zien, wát al die anti-Joodse posts te zeggen hebben met name over de Joods-Bolsjewistische Revolutie en de vreselijke Rood-Joodse terreur die er op zou volgen? 66.000.000 Russische slachtoffers door een Joods-Bolsjewistisch regime. Daar past de “Holocaust” hondermaal in! En mocht Mr. Freedlander die posts toch hebben gelezen, dan zal hij hier -om redenen die maar ál te goed te begrijpen zijn- niets over hebben geschreven in zijn columns tot nu toe!

Minister van Binnenlandse Zaken Kasja Ollongren & Haar Zweeds-Russische Wortels. 

Tot slot willen we no even een uitstap maken naar een recente gebeurtenis die volkomen losstaat van de Holocaust en WW II. Op 2 februari 2018 (jongstleden dus) gaf de huidige minister van Binnenlandse Zaken, Kasja Ollongren (D66) een “Ien Dales-lezing” in Nijmegen. hoofdonderwerp was Artikel 1 van de Nederlandse Grondwet. https://www.rijksoverheid.nl/documenten/toespraken/2018/02/02/burgemeester-dales-lezing-door-minister-ollongren In deze uitgebreide gedrukte speech van mevr. Ollongren is heel wat te lezen. Maar waar we onze aandacht nu op willen richten, is dat zij tijdens haar speech kenbaar maakte niet slechts over Zweedse maar ook Russische wortels te beschikken. Haar familie, ‘Alongren i Finland’ was al voor lange generaties een officiersgeslacht en Tsaristisch-gezind. De laatste Tsaar die Rusland zou kennen, Nicolaas II, had de over-overgrootmoeder van minister Ollongren als gouvernante. Haar overgrootvader was de speelkameraad van Nicolaas II. De zoon van deze overgrootvader, was Alexander, de opa van Ollongren. Die had in het Tsaristische leger gediend en trouw gezworen aan de Tsaar. Maar nadat de Russische Revolutie er was uitgebroken, werd haar opa samen met de Tsaristisch-gezinden ofwel de wit-Russen, gedwongen te vluchten. Hierbij kwam Alexander op vele plaatsen terecht zoals o.a. Vladivostok, waar hij vanuit Sint Petersburg per trein terechtkwam. Uiteindelijk werd Alexander  gedwongen ook dit laatste Tsaristisch bolwerk te verlaten en kwam hij op andere plaatsen terecht. De rest van haar speech gaat over heel andere dingen, maar waar het om gaat, is dit: Zou minister Kasja Ollongren er misschien ook van op de hoogte zijn, wat de wáre identiteit van de Bolsjewisten die de Russische Revolutie bewerkstelligd hadden aangaat? Vermoedelijk niet. Maar als zij nu eens de tijd zou nemen om nu eens die “anti-Joodse posts” op de sociale media die deze revolutie (en de lange nasleep ervan) als onderwerp hebben te lezen en te bestuderen, zou mevr. Ollongren dan de moed hebben, hier ook een speech over te houden door die identiteit van de daders bekend te maken? Antwoord: zeer waarschijnlijk niet. Het waren vnl. Joodse Bolsjewisten die voor het lijden van o.a. haar opa, Alexander, verantwoordelijk waren! En wist opa Alexander dat het Joodse Bolsjewisten waren? Misschien, misschien ook niet. Gelukkig wist haar dierbare opa dit alles te overleven en kwam hij tenslotte na vele omzwervingen in Kijkduin in Den Haag terecht.

Arthur J. Jones: Amerikaanse “Anti-Semiet” Doet Mee aan de Verkiezingen voor het Amerikaanse Congres. 

En dan hebben we tenslotte nog dit: de Amerikaan, Arthur J. Jones, een “anti-Semiet” en “blanke supremacist” uit Lyons, Illinois, doet mee aan de verkiezingen voor het Amerikaanse Congres. De zeventigjarige Jones is een voormalig lid van de Amerikaanse Nationaal-Socialistische Arbeiderspartij, en recent werd hij aan de tand gevoeld tijdens een interview met de zender, CNN. Het was Alisyn Camerota, die hem interviewde. Zij noemde Jones o.a. een “niet te verontschuldigen racist”. ook ontkende hij de Holocaust door die een “extortion racket” te noemen. Verder maakte Jones door zijn uitspraak tegenover Camerota, “Jullie Joodse media”, duidelijk in wiens handen de (Amerikaanse) media lag. http://www.dailymail.co.uk/news/article-5368045/Anti-Semite-running-Congress-goes-nuts-CNN.html Tijdens het interview met Carota, zou Jones volkomen zijn doorgeslagen. De term, “extortion racket” wordt als volgt gedefinieerd:

“Een georganiseerde illegale activiteit waarin een persoon of groep tracht geld van iemand te krijgen door het gebruik van dwang of bedreigingen.” https://dictionary.canbridge.org/dictionary/english/extortion-racket

En dit zegt eigenlijk al genoeg.

Duitse Compensatie voor Joden in de Sovjet-Unie op de Vlucht voor Opmars van de Duitse Legers. 

Op 25 december 2011 kwam de Israëlische krant, Haaretz, met een artikel van Dana Weiler-Polak. Er is te lezen dat de Duitse regering destijds voor de eerste maal het lijden van Joden in de Sovjet-Unie veroorzaakt door de opmars van de Duitse troepen erkende en dat Duitsland overeengekomen was, een eenmalige compemsatie te verrichten aan deze Joodse vluchtelingen, zelfs als zij op hun vlucht terecht gekomen waren in gebieden die niet door de Nazis veroverd werden. Dit had de Conference on Jewish Material Claims Against Germany kort daarvoor meegedeeld. Het geld zal naar Joden uit de voormalige Sovjet-Unie gaan die nu in Israël en Westerse landen zoals Amerika en Duitsland leven. De voorzitter van de conferentie, Julius Berman, zei hierover dat de betalingen datgeen wat verloren was gegaan, nooit terug zouden brengen maar dat dit een erkenning was van wat de Joodse slachtoffers tijdens de oorlog te verduren hadden gehad. https://www.haaretz.com/jewish/1.5222525 Dát de Joden er gedurende de Duitse opmars hebben geleden, zal duidelijk zijn. Maar … hoevelen van hen waren Joodse Bolsjewisten of stonden gunstig tegenover het (Joodse) Bolsjewisme? Michael Hoffman, heeft intussen in zijn “Judaic Communists: The Documentary Record”, weten aan te tonen dat vele Joodse “Holocaust-overlevenden”, van tevoren deel hadden genomen aan de enorme genocides in Rusland, voordat zij zich later in “Holocaust-overlevenden” zouden transformeren. Op de achterkant van Hoffman’s 16 bladzijden tellend document, zien we twee fotos van één en dezélfde man, Martin Gray genaamd. De foto aan de linkerkant toont Gray als gepensioneerd nadat hij met succes zijn valse antiquiteiten aan goedgelovige verzamelaars had weten te slijten. In zijn  hand heeft Gray een boek, “For Those I Loved”, waarin hij als “Holocaust-overlevende” zijn ervaringen beschrijft. Dit schijnt destijds een bestseller te zijn geweest. Aan de rechterkant, zien we hem weer, diezélfde Martin Gary maar dan in zijn jongere jaren uitgedost gedecoreerd en wel in een uniform van de gevreesde NKVD. Die was verantwoordelijk voor de gruwelijke moord op miljoenen Christenen en overige niet-Joden in Rusland en Oost-Europa. Hoffman schreef verder nog dat het bedrog van Gray symbool was voor talloze andere Communistische “ghouls” * (zoals hij dit uitdrukt), later in het Westen terecht kwamen en zich hier hadden gecamoufleerd als “Holocaust-overlevenden” die arm en vervolgd werden. Hier werden deze in “Holocaust-overlevenden” getransformeerde Communistische massamoordenaars gevierd als de heiligen en martelaren van het universum. Maar later stelden zelfs gevestigde historici vast dat het boek van Gray volkomen vals was. Hoffman noemt verder vele Russische Joden op die een prominente rol in de grootschalige genocides in Rusland hebben gespeeld. Mikhail Kaganovich, Genrikh Yagoda, Matvei Berman, Naftali Frenkel (deze laatste twee waren de Sovjet-commissarissen die het dodenkampstelsel, de Gulags, gesticht hadden). Yona Yakir, Sergei Eisenstein (produceerde communistische propagandafilms waarin christelijke boeren als huiveringwekkende, geldgraaiende parasieten werden afgeschilderd), Firin, Rappoport, Kogan. Zhuk (Joodse commissarissen die het toezicht hadden over de dodenkampen en de slavenarbeid; hielden toezicht op de aanleg van het Baltische Witte Zee-kanaal waar de slavenarbeiders als vliegen stierven). En zo zijn er velen meer die verantwoordelijk waren voor de grootste massamoord die de menselijke geschiedenis ooit gekend had. https://www.revisionisthistory.org/communist.html

(* De term, “ghoul” wordt als volgt getypificeerd: “Een kwade geest die dode lichamen eet”   en “Iemand die zeer in de dood en onplezierige dingen is geïnteresseerd”. https://dictionary.cambridge.org/dictionary/english/ghoul)

En dát de Joodse Bolsjewisten zeer in de dood waren geïnteresseerd, zal wel duidelijk zijn; zij waren vnl. geïnteresseerd in de dood van miljoenen en miljoenen ánderen, miljoenen hulpeloze Russen voor wie hun leven geen enkele waarde had.

Shlolomo Morel: Joodse Massamoordenaar bij Uitstek. 

De geschiedenis van Sholomo Morel is een geval apart. Vlak na de oorlog werd Morel aangesteld als hoofd van het concentratiekamp, Schwientochlowitz, in Polen:

“Duizenden onschuldige mannen en vrouwen werden daar gemarteld, verkracht en vermoord door Morel en andere leden van het Bureau van Staatsveiligheid. Zijn oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid en die van zijn moorddadige kameraden waarvan sommigen in Canada leven” (als “Holocaust-overlevenden natuurlijk! TN), zijn objectief gedocumenteerd door een Amerikaans-Joodse journalist, John Sack, in zijn boek, An Eye For An Eye uit 1993″. https://forum.axishistory.com/viewtopic.php?t=23121

Na zijn massamoorden op talloze onschuldige burgers gepleegd te hebben, maakte Morel zich uit de voeten en vluchtte naar Israël. Later vroeg Polen om zijn uitlevering om op Pools grondgebied te worden berecht. Israël weigerde aan dit verzoek van Polen (wat het enkele malen had ingediend), te voldoen. En zo overleed later een der massamoordenaars bij uitstek, Shlolomo Morel geheten, in alle rust en vrede in Israël, een rust en vrede die John Demjanjuk, Oskar Groening (bijgenaamd “de boekhouder” van Auschwitz) en talloze andere (vermeende) Duitse oorlogsmisdadigers nooit gekend hadden. Mocht Israël nu blijven dreinen en sarren over de genoemde Poolse wet waarmee het strafbaar is om Poolse burgers in verband te brengen met misdaden die volgens de Poolse overheid slechts door de Nazis zouden zijn gepleegd, zou die er eens goed aan doen Israël de zaak-Morel eens voor ogen te houden!

Tot Besluit. 

We hebben weer eens wat interessante feiten rond de “Holocaust”, WWII, en de Joods-Bolsjewistische Revolutie bijeen vergaard. En zo hebben we (dankzij anderen) weer een stuk geschiedenis gepresenteerd die we zeer waarschijnlijk nooit via de media en het onderwijsstelsel nooit zullen horen.

Ton Nuiten – 9 Februari 2018.

In 2010 deelde wijlen Shimon Peres, die in  Kiev (Oekraïne) tijdens een lezing, “De Politieke en Economische uitdagingen in een Tijd van Mondialidering”, de Oekraïners het volgende mee:

“Als mij zou worden gevraagd wat voor advies ik Oekraïne zou geven, zou ik zeggen: Vergeet de geschiedenis; de geschiedenis is helemaal niet belangrijk. Je kunt de vergissingen van het verleden niet herhalen, je zult slecht nieuwe” (vergissingen) “maken.” 

Peres was in die tijd op staatsbezoek in Oekraïne en had er een ontmoeting met Volodymyr Lytvyn, voorzitter van de Verchovna Rada. Verder herdacht Peres de Joodse slachtoffers te Babi Yar, die er naar verluidt door Duitse soldaten massaal om het leven waren gebracht tijdens WW II. Bij het monument wat er voor deze slachtoffers was opgericht, ontmoette Peres er de erewacht en legde er een bloemenkrans. Daarna had hij in Dnipropetrovsk een ontmoeting met enkele afgevaardigden van de plaatselijke Joodse gemeenschap. Ook bezocht Peres er de synagoge, Golden Rose, die in 2000 met financiële steun vanuit he bedrijfsleven herbouwd was. Vlak daarnaast werd het het Holocaustmuseum en het grootste Joodse centrum, Menorah, gebouwd. http://www.bbc.com/ukarinian/news/2010/11/101125_peres_dnipro_is.shtml

“Vergeet De Geschiedenis Maar”? De Vergeten Geschiedenis van een Massale Hongergenocide. 

Wát bedoelde Shimon Peres nu destijds met zijn woorden tegenover Oekraïne, “Vergeet de geschiedenis maar.” Waar hád hij het in hemelsnaam over. Was het misschien de holocaust? Of de massamoord op de Joden te Babi Yar? Nee, Peres had die massamoord in die tijd juist herdacht door het monument te bezoeken en er een bloemenkrans bij te leggen. En wat de holocaust betreft, lezen we er dat er in die tijd een Holocaustmuseum naast zou worden gebouwd samen met een groot Joods centrum. Dus: over welke geschiedenis had Peres het nu eigenlijk waarvan hij graag wilde dat die door de Oekraïners vergeten zou moeten worden? Die geschiedenis waar Peres naar verwees en die eigenlijk voorgoed uit het Oekraïnse geheugen gewist zou moeten worden, is niets meer of minder dan de gruwelijke hongergenocide van enorme omvang, ook wel de Holodomor genaamd! En die moest maar zo snel mogelijk naar het Land der eeuwige Vergetelheid worden geëxporteerd om daar een stille dood te sterven. Door die maar op te rakelen, zou je slechts “nieuwe vergissingen” maken, vond hij.

“Wie Zijn Geschiedenis Niet Kent, Heeft van zijn Fouten Niets Geleerd.” 

Nu zijn we even op zoek gegaan naar onderwerpen die met “Geschiedenis” te maken hebben, en kwamen we uit bij deze site: https://www.startpagina.nl/v/wetenschap/vraag/128511/eraan-geschiedenis-bestuderen De vraag die hier werd gesteld is, “Wat hebben we eraan om de geschiedenis te bestuderen?” Hier werden enkele reacties op gegeven en één daarvan zouden we hier graag willen citeren; die is afkomstig van “wildelely”, en die luidt als volgt:

“Wie zijn geschiedenis niet kent, kent zichzelf niet

Wie zijn geschiedenis niet kent, zal opnieuw moeten lijden

Wie zijn geschiedenis kent, is klaar voor de toekomst

Wie zijn geschiedenis niet kent, heeft geen notie van de toekomst

Wie zijn geschiedenis niet kent, is gedoemd hem te herhalen

Wie zijn geschiedenis niet kent, heeft van zijn fouten niets geleerd. 

Dus maar vlug de geschiedenis bestuderen lijkt me.” (vetdruk toegevoegd)

De vraag was dus of het wel enig nut heeft, de geschiedenis (over wélk onderwerp dan ook) te bestuderen. Nu willen we dit citaat van “wildelely” toepassen op wat Shimon Peres de Oekraïense bevolking destijds als advies gaf, nl. Het vergeten van haar eigen geschiedenis, ofwel de Holodomor. Het is van groot belang hierbij te vermelden dat de Holodomor, een hongergenocide van ongekende omvang waarbij miljoenen Oekraïeners een langzame en kwellende hongerdood stierven, gepleegd werd door Joodse Bolsjewisten. En Peres zal hier zeker ook van op de hoogte zijn geweest; wat de rol van deze Joods-Bolsewistische masssamoordernaars betreft, moesten die samen met de door hun grootst gepleegde hongergenocide ooit, maar snel én voorgoed in het vergeetboek verdwijnen. Maar wat de massamoord op Joden door Duitse soldaten gepleegd bij Babi Yar en de holocaust, daarvan vond Shimon Peres dat die tot in het oneindige herdacht zouden moeten worden. En door die geschiedenis vanOekraïne maar op te rakelen door die te bestuderen, ja, daar maakte je maar “nieuwe vergissingen” mee, zo was zijn boodschap. En daarom zouden we het vetgedrukte citaat hier weer eens willen herhalen:

“Wie zijn geschiedenis niet kent, heeft niets van haar fouten geleerd.” 

Het grote probleem met Peres was, dat hij de Holodomor maar al te graag in de vergetelheid wilde zien verdwijnen, daar hij zeer schijnbaar wel wist, wíe de daders van deze massale gruwelmoord waren! Maar door zelf deze geschiedenis niet te willen kennen of nóg beter, die niet te wíllen erkennen, had Peres zélf niet van de fouten (die van de Joods-Bolsjewistische massamoordenaars) niet geleerd of (wederom) nóg beter, niets wíllen leren! En dit bleek maar weer eens daar Peres zélf een massamoordenaar was. In april 1996 zou Peres tijdens de gaande verkiezingen in die tijd, een geweldige nederlaag kunnen lijden daar hij een vredesvedrag met de Palestijnen had gesloten. Mooi, zou je zeggen, die Shimon Peres zou toch in zekere zin een vredesduif genoemd kunnen worden door een vredesovereenkomst met de Palestijnen aan te gaan. Maar tijdens de verkiezingscampagne in die tijd, gaf hij opdracht tot de lancering van de militaire operatie, “Druiven des Toorns”, een miliaire actie waardoor 400.000 Libanese burgers gedwongen werden hun huis te ontvluchten. Circa 800 Libanezen vonden een schuilplaats in een basis van de Verenigde Naties in Qana (Zuid-Libanon). Was het wégjagen van 400.000 Libanezen door middel van veel militair geweld nog niet genoeg, Peres gaf ook opdracht deze basis aan te vallen waarbij 102 burgers (vnl. vrouwen, kinderen en ouderen) om het leven kwamen. Later zou Peres hier het volgende over zeggen:

“Naar mijn mening werd alles overeenkomstig heldere logica en op een verantwoordelijke wijze gedaan. Ik heb er vrede mee.” 

Nadat de Israëlische regering kritisch werd benaderd door de VN en mensenrechtenorganisaties vanwege deze operatie, deelde die mee dat de aanval op Qana niet met opzet was uitgevoerd. Met andere woorden, het ging hier om een vergissing! https://www.telesurtv.net/english.news/Israels-Shimon-Peres-Qana-Massacre-Architect-Suffers-Stroke-20160913-0025.html zie ook: http://www.independent.co.uk/voices/shimon-peres-dies-israel-qana-massacre-never-forget-no-peacemaker-robert-fisk-a7334656.html En dit was weer een van de vele “vergissingen” zoals ook de doelbewuste Israëlische aanval op de USS Liberty tijdens de Zesdaagse Oorlog (juni 1967) een “vergissing” zou zijn geweest. Shimon Peres vond dat de militaire operatie, “Druiven des Toorns” logisch en op een verantwoordelijke manier uitgevoerd was waar hij “vrede” mee had. En hier blijkt dus dat Peres niets van de “fouten” (eigenlijk genocidale masamoorden) van de Joodse massamoordenaars had geleerd, zelfs hoewel hij de geschiedenis van de Holodomor zal hebben gekend! En omdát hij hier niets geleerd had (er niets van had wíllen leren), maakte Peres op zijn beurt ook enkele “fouten”, zoals zijn opdracht aan het Israëlische leger voor de moord op 201 Libanezen. En op deze wijze werd de Holodomor door deze oorlogshavik in (vredes)duivenkleren op verhulde wijze in zekere zin ontkend. De holocaust en het bloedbad bij Babi Yar, mochten, zo vond Peres klaarblijkelijk, echter nooit worden vergeten en moesten daarom dan ook voorgoed als met een onuitwisbare inkt in het geheugen van het menselijk bewustzijn worden geëtst, gegraveerd en gegrift.

De Absolute Macht van de Joodse Lobby in de Verenigde Staten.

Hoewel we er hier in Nederland maar weinig van meekrijgen van de media, is het niettemin duidelijk dat de Joodse Lobby in de Verenigde Staten er zowat de absolute macht heeft. Hier is een video over de enorme invloed die de lobby er heeft: https://www.youtube.com/watch?v=XNLIy7gckro (“Jewish Zionist Power in America”) Het is vnl. om die reden dat Israël ongestraft zowat alle VN-resoluties (zoals VN-resolutie 194 waarbij Israël de door haar verdreven Palestijnen het recht op terugkeer moet geven), aan haar laars gelapt heeft. Steeds waneer de VN een veroordeling uitsprak op Israël’s wrede wangedrag tegenover de Palestijnen, waren het altijd de Verenigde Staten die hier hun veto over uitspraken. En dit werd slechts mogelijk dankzij de Joodse Lobby. En zowat het hele Amerikaanse Congres bevindt zich in de zak van deze lobby. De Joodse Lobby heeft tevens de Amerikaanse media en pers in haar sterke grip. Vandaar dat er over de holocaust als “enige en unieke genocide” er ook wérkelijk als de “unieke genocide” in de annalen der menselijke geschiedenis verslag over wordt gegeven. De Holodomor, daar zullen vele Amerikanen misschien weinig of niets van afweten. En ook het nieuws over de realiteit in de Bezette Palestijnse Gebieden wordt door diezelfde media en pers verdraaid, gezuiverd en witgewassen weergegeven.

De Macht van de Joodse Lobby in Groot-Brittanië. 

En hier is een site waar de macht van de Joodse Lobby in Groot-Brittanië besproken wordt: https://theunhivedmind.com/UHM/the-jewish-medi-power-in-great-britain/ Tenslotte willen we nog graag naar een bijzondere video verwijzen: http://www.renegadetribune.com/persecution-imprisonment-activists-stand-jewish-power/

De Armeense Genocide: Israël Ontkent het Armeense bloedbad als “Genocide.” 

Op de video op de site van renegade tribune, is o.a een artikel van de Israëlische krant, Haaretz, van 4 juli 2016 te zien met de titel, “Israël Ontkent de Armeense Genocide nogmaals.” Israël zou volgens de auteur van dit artikel, Yair Auron, een van de weinige democratische landen, zo niet het énige land, zijn wat de Armeense Genocide Ontkent. Verder zijn er fragmenten te zien waar mensen wegens “holocaust-ontkenning” voor het gerecht zijn gebracht en tot een bepaalde starf zijn veroordeeld. Nu Israël in 2016 weer eens de Armeense Genocide had ontkend, zal er misschien wel wat kritiek op zijn geweest, maar bleef breedvoerig mediaverslag over deze ontkenning verder uit. Vergelijk nu eens de behandeling die de “holocaust-ontkenners” kregen met de ontkenning van de Armeense Genocide door Israël. De dubbele standaard die hierbij werd -en wordt- gehanteerd, zal nu toch wel duidelijk moeten zijn. Net als Peres op verhulde wijze de Holodomor in Oekraïne ontkende, ontkent Israël nu nog steeds de Armeense Genocide! En ook Israël heeft niets van haar “fouten” (misdaden) geleerd, zelfs hoewel het op de hoogte is van haar geschiedenis. Want die genocide werd nl. gepleegd door Joden die zich de identiteit van de “Jonge Turken” hadden aangemeten! Nu wordt er in deze video ook een bladzijde uit een bepaald Engelstalig boek getoond wat we hier graag willen citeren:

“Om verkozen te worden moet iedere Amerikaanse president de Zionistische eisen tevreden stellen. Zijn handen zijn gebonden. Wanneer hij zijn manifest opstelt, houdt de kandidaat voor het Witte Huis minder rekening met de Amerikaanse aspiraties van gewone Amerikanen dan met die van de Zionisten. De winnaar zal degene zijn die het meeste gedaan heeft om de Zionisten te vleien en wel in die mate waarbij de belangen van Amerika en Amerikanen genegeerd worden. Dat het Zionisme het geheel van de Verenigde Staten geïnfiltreerd heeft, is geen toeval. Het heeft de intentie deze grote macht in het Midden-Oosten te gebruiken voor haar eigenbelang. Maar het is mogelijk dat Amerika op een dag zal ontwaken, rebelleren en het land vóór haar uiteindelijke ineenstorting zal redden.” 

De Verenigde Staten van Amerika: De “Golem” van de Joodse Lobby. 

Een van de oude Joodse legenden heeft het, dat een zekere rabbijn Loewe van Praag in het verleden een golem zou hebben gecreëerd, een geestloos wezen wat op een mens leek, opdat die na via magische kunsten door de rabbijn tot leven gewekt te zijn, de Joodse gemeenschap tegen haar vijanden zou beschermen. Aanvankelijk ging dit zoals de rabbijn wilde, maar na een tijd keerde de golem zich tegen degenen die hij tot dan toe beschermd had, inclusief de rabbijn. Nu worden de Verenigde Staten in zekere zin vergeleken met die golem in deze, dat die voortdurend Israël in bescherming neemt én toestaat dat haar strijdkrachten oorolg voeren tegen landen in het Midden-Oosten die door Israël als een dreiging voor haar voortbestaan worden beschouwd. Zo werd bijvoorbeeld Iraq als een deel van die dreiging door Amerika in 2003 geëlimineerd. Zeer waarschijnlijk zullen andere landen zoals Iran, vroeg of laat volgen. Maar later (en wanneer dit zal gebeuren is nog onzeker, maar komen zál het), zal deze “Amerikaanse Golem” zich tegen haar Joodse meesters (Israël & de Joodse Lobby) keren en die volkomen vernietigen! Hoewel slechts een legende, schijnt deze Joodse fabel misschien om die reden een kern van waarheid te hebben. En het zal deze “heidense Golem” zijn die zowel Israël als de Joodse Lobby aan hun “fouten”zal herinneren. Dat dit echter niet op zachtzinnige wijze zal gaan, behoeft geen betoog.

Ton Nuiten – Woensdag 24 Januari 2018.

In februari van dit jaar (2017), heeft de Hongaarse regering hey besluit genomen, het beeld van György Lukácks, te verwijderen. Dit beeld staat in Szent István Park. Wie was György (Georg) Luckács? Hij was een filosoof die zowel Joods als een Communist was. Het beeld zal (of is al) vervangen met dat van Sint Stefanus, de stichter van Hongarije. Het idee om het beeld van Luckács te laten verwijderen, was afkomstig van Marcell Todoky, een Hongaarse nationalist en lid van de partij, Jobbik, die door velen wordt beschouwd als een neo-nazipartij. Het was Imre Varga, een bekende beeldhouwer en winnaar van de Kossuth-prijs, die in 1985 de opdracht kreeg, het beeld van Luckács te diens nagedachtenis te vervaardigen:

“Dit project was gesponsord door de Hongaarse Academie der Wetenschappen. Tijdens de onthulling van dit beeld, prees János Szentágothai, een gerespecteerde onderzoeker en president van de Academie, Lukács’ bijdrage aan de filosofie en in de afgelopen 32 jaar is dit beeld een integraal deel van dit schone park geworden.” 

“Lukács was een van de meest invloedrijke filosofen van de 20e eeuw. Zijn boek, “Geschichte und Klassen bewusstsein” (Geschiedenis en Klassenbewustzijn), blijft verplichte leerstof voor degenen die filosofie studeren. Thomas Mann werd geïnspireerd door Luckács en schilderde hem af als “Naphta” in “De Magische Berg.” Lukács had een grote invloed op de formering van de filosofische undamenten van Nieuw-Links, in zowel Europa en Amerika, en zijn werken worden in grote universiteiten over de hele wereld geleerd.” 

Nu schijnt de Jobbik-partij bepaalde problemen te hebben met Lukács:

“De problemen van Jobbik met Lukács liggen waarschijnlijk bij diens Joodse wortels. Zijn vader, Jószef (geboren Löwinger), veranderde de familienaam in eind 1800 toen Geörgy nog een dreumes was en de familie volledig in de Hongaarse samenleving geassimileerd was, in het Hongaars-klinkende Lukacs.” 

Lukács zou niets van doen hebben met het Jusaïsme maar toch noemt Jobbik hem Löwinger om zo zijn ware achtergrond te benadrukken. Om kort te zijn, Jobbik zou een “anti-Semtische partij” zijn. En die partij heeft nóg iets over Luckács te zeggen:

“De politici van Jobbik beweren dat de cultuur van Hongarije en de “ziel van de natie” vergiftigd zijn door Joden zoals Lukács. Deze “vervuiling” moet worden “gezuiverd” en de regerende partij, Fidesz, schijnt gewillig te zijn, deze kulturkampf te assisteren om het land van deze “Joods-Bolsjewistische dreiging” af te helpen.” hungarianfreepress.com/2017/02/16/hungary-is-removing-statue-of-philosopher-gyorgy-georg-lukacs-he-was-marxist-and-jewish/ Tenslotte zezen we er nog het volgende:

“Onder Viktor Orbán marcheert Hongarije ietwat gelijk met Duitsland in de jaren ’30 op een gevaarlijke weg. Het glijdt weg in een bizar rechts-nationalistisch dictatorschap met sterke anti-Semitische tendensen. De verwijdering van het beeld van Lukács is slechts weer zo een stap.” 

Dit artikel, geschreven door György Lázár, is een van de vele voorbeelden van disinformatie. De verwijdering van het beeld van Lukács, de weerstand van de kant van Jobbik tegen deze filosoof, Het “bizar rechts-nationalistisch dictatorschap” van premier Viktor Orbán, dit alles wordt toegeschreven aan “anti-Semitisme.” György Lukács wordt hier afgebeeld als een zeer gerespecteerde filosoof die anderen tot inspiratie is geweest. Nochtans staan er twee afbeeldingen, een van de Zes-puntige Ster én een van het gelaat van Lukács zelf. Op de laatste afbeelding staat te lezen dat hij de belangrijkste inspiratiebron voor de Frankfurt-School is geweest en staan er de volgende woorden te lezen:

“Ik wil een pessimistische cultuur … Een wereld prijsgegeven door God.” 

Wát Lukács in zijn tijd in gedachten had, was een “pessimistische cultuur” die volkomen verdorven, losbandig en immoreel was. En de Frankfurt-School was een Marxistisch-Bolsjewistische instelling die een dergelijke cultuur moest creëren en bevorderen. Lukács wilde een wereld, een samenleving,  die aldus verdorven was, zónder God. 

https://www.academia.org

Jerry Barret & de Waarheid over György Lukács en de Frankfurt-School. 

Korte tijd geleden heeft Texe Marrs, president van “Power of Prophecy”, de leiding voor diens wekelijkse radioprogrammas overgedragen aan Jerry Barrett, reeds lang een van de trouwe medewerkers van Texe. In de huidige uitzending van vrijdag 8 december 2017 die te beluisteren is tot vrijdag 15 december aanstaande, legt Barrett op deskundige wijze uit wie Lukács en wát die “Frankfurt-School” nu precies waren. En dit werpt een heel ander licht op deze instelling en haar belangrijkste inspiratiebron. Het is nl. vanuit Lukács-Löwinger en zijn school waar de huidige zo bekende politieke correctheid ofwel het “Cultureel Terrosime” afkomstig is! De uitzending is te beluisteren via deze link: http://www.powerofprophecy,us/popcast/4917.mp3 (“The Birth of Political Correctness”) En na het beluisteren van dit ptogramma zal het duidelijk zijn: György (Georg) Lukács was één van die Bolsjewistische Joden die via “zijn” Frankfurt-School” naast Duitsland tevens de hele westerse samenleving (Europa en de Verenigde Staten) wilde ondermijnen, en daar is hij intussen goed in geslaagd; waar we maar ook kijken, overal is er vandaag de dag spraken van “politieke correctheid” hetgeen betekent dat bepaalde onderwerpen een taboe zijn om besproken te worden. Het Bolsjewistisch regime in Rusland waarvan de aard eigenlijk een Rood Joods Terreur-regime was, ís zo ’n bepaald onderwerp. Of in het openbaar verkondigen dat homosexualiteit en transgendernisme niet goed zouden zijn, is weer een ander onderwerp wat tegenwoordig als blijk van “intolerantie” en discriminatie” wordt beschouwd. En homosexualiteit en transgendernisme zijn slecht twee van vele andere fenomenen waarmee de westerse samenleving intussen goed ondermijnd en verzwakt is zoals dit ook vanaf het begin het doel van Lukács en diens school is geweest. Mar in werkelijkheid is de politike correctheid niets anders dan cutureel terrorisme. En wat dit laatste betreft, is dit tegenwoordig goed te merken; eenieder die nog de moed heeft zich uit te spreken tégen homosexualiteit en transgendernisme, wordt geterroriseerd met termen als “intolerant” en “onverdraagzaam.” En het is Jerry Barrett die de duistere rol van de Frankfurt-School dankzij een goede vriend uit Canada aan het licht heeft gebracht!

Ton Nuiten – Dinsdag 12 December 2017.

Nu komt het niet vaak meer voor, maar toch horen we soms nog de getuigenverslagen van de paar holocaust-overlevenden die nu nog in leven zijn. En we zullen het lijden wat zij gedurende WW II hebben meegegmaakt, zéker niet kleineren of ontkennen. De eerlijkheid gebiedt het ons echter te zeggen, dat er slechts aan het lijden wat deze overlevenden hebben ervaren, tot nu toe de hoogste prioriteit wordt toegekend. Het was vnl. in de jaren ’60, ’70 en ’80 dat we veel over het lijden van onze Joodse medemensen te horen kregen via verschillende publicaties zoals bijvoorbeeld tijdschriften, boeken, de media enz.

Duitse kleine overlevenden: kinderen.

Etnisch-Duitse Kindergenocide. 

Hoewel onze Joodse medemensen gedurende WW II zwaar hebben geleden zoals dit altijd werd men ook nú nog door de mainstream media en pers is verkondigd, is het nogal problematisch te moeten ontdekken dat ook de Sudeten-Duitsers (Duitsers die al voor vele jaren in verschillende delen van Oost-Europa hadden gewoond), evenzeer zwaar hebben geleden en wel vnl. de kinderen. Dit kon gebeuren nadat miljoenen Sudenten-Duitsers uit hun geboortestreek waar zij tot dan toe al zeer lange tijd hadden gewoond, met geweld, moord en doodslag werden verdreven. Nu heeft de media hier in het verleden ook wel wat aandacht aan besteed, maar dan altijd in die zin van, “Ja, maar zij hadden al die ellende eigenlijk toch aan zichzelf te wijten daar zij toch net zoals dit met het overgrote deel van het volk in Duitsland zelf het geval was, gezamelijk voor Hitler hadden gekozen. Hadden die dit nu niet gedaan, dan zou hen al die verschrikkingen wel bespaard zijn gebleven.” Als we zo de officiële visie betreffende WW II bezien, zou je kunnen zeggen dat dit inderdaad het geval geweest zou kunnen zijn; het Duitse volk zelf had nu eenmaal Hitler als kanselier (later de “Fuhrer”) gekozen en namen daarmee ook de verantwoordelijkheid op zich voor de latere vreselijke gevolgen die hun keuze zou hebben. En vanwege deze resultaten heerste er in Oost-Europa een enormen weerzin en haat tegen de Sudeten-Duitsers die tegen het einde van WW II toen een Duitse nederlaag onvermijdelijk was geworden, werden die met kinderen (zelfs kleine zuigelingen) op wrede wijze uit hun geboortestreken waar hun voorvaderen al voor zeer lange tijd hadden gewoond, verdreven. Het was vnl. in Tsjechoslowakije en Polen waar de haat tegen alles wat maar Duits sprak en wás, hoogtij vierde. vlak na WW II (1945) werden er oproepen gedaan om alle Duitsers uit te roeien en te verdelgen. Hierbij werd geen enkel onderscheid gemaakt tussen zeer jong, bejaard en alles wat er tussenin lag; en alzo begon men er met de grootschalige etnische zuiveringen waarvan het vnl. de zuigelingen en kleine kinderen hier het meest onder te lijden hadden. En deze grootschalige genocides kunnen we dan ook met recht de grootste etnisch-Duitse kindergenocide in de moderne geschiedenis noemen! www.renegadetribune.com/rightteous-victorious-allies-starved-abused-enslaved-german-children-eastern-europe/ Wat we daar lezen, is slechts een deel van de gruwelijke tragedie waar deze kinderen en zuigelingen zo onder te lijden hadden. Elders lezen we dit:

“… een lange platte boot wordt langzaam over de rivier de Oder getrokken. Daarin liggen kinderen op stro, variërende van de leeftijd van 2 tot 14 jaar. In de groep is amper een teken van leven waar te nemen. Hun holle ogen, gezwollen buikjes, knietjes en voetjes zijn onthullende tekenen van verhongering. Deze” (kinderen) “zijn slechts de voorhoede van honderdduizenden, nee, miljoenen dakloze, verpletterde, zieke, hulpeloze, hopeloze menselijke wezens die westwaarts vluchten.” (Dr. Lawrence Meyer, uitvoerend secretaris van de kerkenraad der Lutheraanse Kerk te Missouri op zijn reis door het verwoeste na-oorlogse Duitsland)

De oorlog die Duitsland door de kuiperijen van Frankrijk en Engeland en de Poolse overheid opgedrongen was (dat Hitler de oorlog begonnen zou zijn om er “de wereld mee te veroveren”, is vanaf het begin slechts een leugen geweest), werd vooral gevoeld door de miljoenen Duitse kindertjes. Al enige tijd nadat Engeland en Frankrijk Duitsland de oorlog hadden verklaard, was de luchtmacht van deze twee landen begonnen met de geallieerde terreurbombardementen over Duitse dorpen en steden. Om die reden moesten er talloze kinderen naar veiliger oorden worden geëvacueerd. Tussen september en november 1940 werden er meer dan 200.000 kinderen uit Berlijn geëvacueerd. In de zomer van 1943 maakten de in intensiteit toegenomen luchtbombardementen op steden vnl. in het Rijn-Ruhr-gebied, de massale evacuatie van vrouwen en kinderen noodzakelijk. Vele kinderen werden vanuit het Rhurgebied naar Thuringen gezonden om er veilig tegen de bombardementen te zijn. Maar velen van hen kwamen er in  de val te zitten vanwege het naderende Rode Leger. Die trokken met in paniek geraakte vluchtelingen mee. Vele van deze kinderen hadden tegen het einde van WW II geen ouders, broers en zussen meer die hen zouden kunnen verwelkomen. Die waren allen tijdens de bombardementen om het leven gekomen en die kleintjes waren dan ook wees geworden. Talloze kinderen die aan de verschrikkingen van de oorlog onbehandelde verwondingen hadden overgehouden, ziek waren, uitgehongerd, werden aan zichzelf overgelaten om er de hongerdood te sterven of om blootgesteld aan de weersomstandigheden en roofdieren, voor zichzelf te zorgen. Duizenden zouden hun ouderlijk huis, hun vriendjes, ouders, verwanten nooit meer terugzien en het lot van vele diuzenden anderen werd nooit achterhaald …

In 1942 werd er in Oxford het Committee for Famine Relief opgericht als reactie op de massale verhongering in de Europese landen achter de geallieerde blokkade. Tijdens de vergadering waar dit comité werd opgericht, was een van de instructies dat men wat voedselvoorziening van de volken van deze landen betreft, behoedzaam te werk moest gaan daar het voedsel in vijandige handen zou kunnen vallen en hierdoor de oorlog zou kunnen worden verlengd. Dit comité kon echter níets uitrichten dankzij de koppige weigering van geallieerde leiders om de leden ervan toegang tot de Europese landen te geven. Het waren vnl. de Amerikaanse president, Franklin Delano Roosevelt en de Britse premier, Winston Churchill, die volhardden in hun weigering om met dit comité en zelfs het Internationale Rode Kruis samen te werken. Hier vloeide later een Brits en Amerikaans militair verbod uit voort waarbij het zowel particuliere als kerkelijke liefdadigheidsorganisaties verboden werd, hulp te verlenen aan 85.000.000 Duitsers waardoor miljoenen doelbewust tot de hongerdood veroordeeld werden. Daarna werd dit verbod het jaar daarna nog verlengd. Toen dit uiteindelijk dan tóch werd toegelaten, kwam de hulp voor miljoenen mensen waaronder duizenden kinderen, te laat … Na de bevrijding kwamen talloze vrouwen, ouderen en kinderen in kampen in Denemarken terecht. Zij hadden tegen het einde van de oorlog de vlucht genomen om het opmarcherende Rode Leger voor te blijven. Deze mensen afkomstig uit Oost-Pruisen, Pommeren, en de Baltische Provincies waarvan een-derde jonger was dan 15 jaar, werden als “vijanden” in kampen omringd met prikkeldraard gezet en werden door zwaarbewapende toezichters bewaakt. Het grootste kamp met 37.000 vluchtelingen in Denemarken was gelegen in Oksboll. De voeding was er armzalig en er was geen medische zorg. In 1945 alleen al, stierven meer dan 13.000 mensen waaronder circa 7.000 kinderen van onder de vijf jaar een zinloze hongerdood. I maart van dat jaar had de Deense Artsenvereniging besloten dat de Duitse vluchtelingen geen medische zorg zouden krijgen, waarna ook het Rode Kruis weigerde actie ten behoeve van de vluchtelingen te ondernemen. En waaróm? Omdat het publieke sentiment “tegen de Duitsers” was! En zo kon het gebeuren dat 80 procent van de kinderen die er in Denemarken waren beland, de ellende niet overleefden’zij verhongerden er dood  óf stierven daar hun nog niet geheel ontwikkelde immuunsysteem niet in staat was de strijd met infectieziekten aan te binden vanwege de zware ondervoeding. www.revisionist.net/wolfskinder.html

Duitse vluchtelingen in de ijskoude winter door de sneeuw.

Haat & Weerzin tegenEtnische Sudeten-Duitsers: Waaróm? 

Zoals hierboven uiteengezet, zouden de haat en weerzin die er tegen de Sudeten-Duitsers in Tsjechoslowatije, Polen en in Denemarken (en elders) tegen de inheemse Duitsers heerste, het gevolg zijn voor de keuze die zowel het inheemse Duitse volk als de Sudeten-Duitsers maakten door twaalf jaren eerder Hitler als hun leider te kiezen. De eersten via de stembus, de tweede door hun wens tot opneming in het Deutsche Reich kenbaar te maken via demonstraties in Polen en Tsjechoalowakije.  En daar hij en zijn regering verantwoordelijk waren voor de “holocaust” en de ellende die de Duitse legers er in o.a deze twee landen hadden aangericht, was het dan ook niet verwonderlijk dat de gevolgen hiervan uiteindelijk terug zouden vallen op de Duitse (Sudeten)-bevolking zélf. Het was om het eens kort te zeggen, “oorzaak en gevolg.” En zo lijkt de reden voor de waanzinnige haat die zowel de Tsjechoslowaakse en de Poolse bevolking als de Denen tegen de Duitsers koesterde, beantwoord. En zo wordt dit ook nú nog altijd in de gangbare naslagwerken en geschiedenisboeken over WW II (hoewel die met elkaar in details verschillen) weergegeven. En geleidelijk aan werd dit stuk geschedenis in de harten van tallozen gegrift, diep ingeprent en ingekerfd als een absolute en niet te betwisten waarheid. Natuurlijk, wat die Duitsers overkomen was, wás verschrikkelijk, maar … Het zou echter pas veel, veel later zijn dat we tot de ontdekking zouden komen dat er nog een ándere kant aan deze ronduit gruwelijke tragedie zat. Wat ons nl. tot dan toe nóóit verteld was, was dat de uitzinnige afkeer tegen Duitsland en de Duitsers onder de Tsjechoslowaken en Polen (maar tevens ook onder andere volken, die van Amerika, Groot-Britannië en elders) had kunnen ontstaan dankzij een verwoestende lawine aan leugens, drogredenen en allerhande fabelen over de vermeende “slechtheid” van de Duitse bevolking in het algemeen en in het bijzonder die van Hitler, zijn regering, het kampbestuur der Duitse concentratiekampen, de SS (en ga zo maar door). En het waren vnl. Joden die voor vele van deze leugens verantwoordelijk waren. En het was vooral in de Verenigde Staten waar Joden in een groot deel van de media en pers er de ombetwiste eigenaars van waren, die vlak nadat Hitler in Duitsland tot “fuhrer” verkozen was, met een grootschalige, ja, weredwijde leugenpropaganda-campagne begonnen. Tegelijkertijd werd datgene wat er in die tijde wérkelijk in Nazi-Duitsland gaande was, zowel het Amerikaanse als Europese publiek onthouden. En zij die dan tóch wisten wat er wérkelijk plaats had in Duitsland, werd de mogelijkheid onthouden via de conventionele mediakanalen hún versie van de verwikkelingen in dit land te verkondigen. En zo kon het geschieden dat we vanaf die tijd tot op de dag van vandaag met slechts een eenzijdige geschiedenis over de verwikkelingen in het Duitsland van die tijd, de aanleiding tot WW II en de tijd daarná opgescheept ziten. En dit is zeer zéker het geval met de “holocaust.” En zelfs vadaag nog zijn er mensen (vnl. Joden) die nu nog een weerzin hebben tegen het huidige Duitse volk voor wat haar voorvaderen naar verluidt!!, de Joden in hun midden én die in Europa zouden hebben aangedaan. De Joden hébben wel het een en ander geleden, maar dat zij in latere jaren in Duitsland werden gearresteerd en in kampen werden ondergebracht, was hoofdzakelijk om er de Duitse oorlogsinspanningen mee gaande te houden, niet om hen er in grote getale te vernietigen.

Samenwerking Tussen de Top van de Nationaal-Socialistische Regering met Hoge Duits-Zionistische Joden. 

Daarnaast was de top van de Nazi-regering begonnen met de samenwerking van Duits-Joodse Zionisten die hier een gelegenheid in zagen, zoveel Joden als mogelijk uit Duitsland naar Palestina te krijgen. Het is om die reden dat de wereldwijde Joodse boycot uiteindelijk werd gestaakt. Nadat Hitler en de Nationaal-Socialisten er in Duitsland aan de macht gekomen waren, besefte de Duits-Zionistische Federatie in Berlijn dat de meerderheid der Duitse Joden (circa 600.000) ondanks deze machtswisseling niet bereid waren het land te verlaten; zij zagen zich eveneens als de Duitse bevolking zelf, als Duitse burgers. Maar de federatie samen met de directeur, Georg Landauer, meenden dat zij in tegenstelling met de Duitse Joden, dat zij op de buitenlandse activiteiten zoals de wereldwijde anti-Duitse boycot, een zekere mate van invloed uit konden oefenen. Het doel om dit te doen was om de Joden vanuit Duitsland naar Palestina te krijgen. De Duits-Joodse burgers zelf die zoals gezegd, zelfs nadat Hitler en zijn regime er de teugels in handen hadden genomen, niet bereid waren het land te verlaten, erkenden de zionistische leiders van de federatie niet als hun vertegenwoordigers. Landauer en de federatie wisten dat er om de Joden tóch zover te krijgen het land te verlaten voor Palestina, hier slimme en kundige onderhandelaars en tussenpersonen voor nodig waren die contact tussen de Duitse regering en de buitenlandse boycotbeweging zouden leggen en met het zouden onderhandelen over de overplaatsing van Joden vanuit Duitsland naar Palestina. Een van deze onderhandelaars was Sam Cohen (in 1890 geboren te Lodz in Polen) die aan de Universiteid van Marburg financiën en economie had gestudeerd. Hij was eveneens aandeelhouder van de Company Hanotaiah in Palestina, een firma waarmen zich bezighield met de aan- en vérkoop van land en de technische toerusting hiervoor. Een ander was Chaim Arlosoroff. Beide mannen werden geholpen en gesteund door Arthur Ruppin, David Ben-Gurion (de latere eerste premier van de toen nog te stichten, Israëlische staat), Judah Magnes en Chaim Weizman. Deze mannen hadden evenals Cohen en Arlosoroff veel invloed binnen de zionistische beweging. Aangezien de anti-Duitse boycot zich tot een wereldwijde onderneming had ontwikkeld, deed die zich ook in Palestina gevoelen. Nu was Vladimir Jabotinsky een van die invloerijke Joden die niet wilde dat de boycot beëindigd zou worden. Daar dit echter toch gebeurde, heeft hij Arlosoroff toen die in Paestina verbleef, op 16 juni 1933 ten noorden van Haifa laten vermoorden. (“The Transfer Agreement and the Boycott Fever 1933” (“Historical Facts nr. 26”) by Udo Walendy. (engelse vertaling van de Duitse uitgave van Verlag für Volkstum und Zeitgeschichtsforschung 1987), blz. 20)  De samenwerking tussen hoge Nationaal-Socialistische leiders en Zionisten zou tot circa midden 1941 duren. Na de Duitse preventieve aanval op de Sovjet-Unie op 22 juni 1941 kwam die tot een einde waarna de Joden van die tijd af naar het Oosten werden gedeporteerd. Maar ook binnen de Zionistische beweging waren er wrijvingen. Zo beschouwde de factie, Mapai (het “Arbeiderszionisme”) die socialistisch-gericht was, Palestina slechts als een gebied uitsluitend voor een Joodse elite die er de grond zou moeten bewerken. Verder zou het toen nog toekomstige Israël volgens de Mapai er niet voor élke Jood zijn, althans, niet in het begin. Tegenover de Mapai stonden de Zionistische Revisionisten (niet te verwarren met de revisionisten die een alternatieve visie op WW II hebben). Had de Mapai geleidelijke constructieprogrammas voor ogen om er een Joods thuisland mee op te bouwen, de revisionisten onder leiding van Jabotinsky, wensten een snelle overdracht van het grootst aantal Joden naar Palestina in de kortst mogelijke tijd om er zo een meerderheid te krijgen. Waren de leden van de Mapai voor “politieke oorlogsvoering”, Jabotinsky was voor een wereldwijde anti-Duitse boycot. De laatsten werden als een “fascistische organisatie” beschouwd en “diep beïnvloed door de Italiaanse dictator, Benitto Mussolini.” De Mapai veroordeelde zowel de boycot als terreuraanslagen van de revisionisten. Daarnaast verslechterde de verstandhouding tussen Cohen en Arlosoroff steeds meer; beiden hadden ieder een eigen visie voor een toekomstige Joodse staat; Arlosoroff pleitte voor en bi-nationale staat waar zowel Arabieren als Joden op gelijke voet naast alkaar konden leven. Cohen echter, wilde dit niet; die zag zich als de man die eens het Joodse thuisland zou beheersen. Tenslotte bereikte de verslechterde verstandhouding tussen de twee een dieptepunt warbij Cohen besloten had dat Arlosoroff tot elke prijs moest worden tegengehouden. ook Jabotinsky was dezelfde mening toegedaan. Maar ook in Groot-Brittanië zelf had Arlosoroff zich intussen enkele vijanden op de hals gehaald; aanvankelijk had men gedacht dat het de Britse regering zou zijn die met de Joodse Zionisten een akkoord kon sluiten om er zoveel mogeljk Joden naartoe te transporteren. De Britse overheid meende nl. dat hiermee de Britse economie meer dan gediend mee zou zijn én zij er hun invloed in het Midden-Oosten flink mee uit konden breiden (Groot-Britttanië had in die tijd het haar door de Volkerenbond gegeven mandaat over Palestina en andere regios daar). Nu het echter de Duitse regering zou zijn die dit transfer-akkoord met de Zionisten uit zou voeren, zou er van een meer welvarende Britse economie en meer invloed in het Midden-Oosten voor de Britten weinig of niets terecht komen. En het was Orlosoroff die hier als de hoofdoorzaak van werd gezien. En zo kon het geschieden dat terwijl Orlosoroff samen met zijn vrouw, Sima, op 16 juni 1933 een avondwandeling langs het strand ten noorden van Tel Aviv (het oorspronkelijke Haifa) maakte, hij neergeschoten werd. Hoewel hij snel naar het ziekenhuis werd gebracht, waren de artsen er niet op voorbereid; het was immers sabbat en om die reden had de chirurch er geen dienst. Nadat er een opgeroepen werd om Arlosoroff de nodige medische zorg te geven, kon die echter niets uitrichten daar drie andere specialisten die intussen ook opgeroepen waren, nog onderweg waren. En toen die er uiteindelijk aangekomen waren, bleek het te laat te zijn; Arlosoff was op 34-jarige leeftijd in het ziekenhuisbed overleden. (“The Rattler’s Revenge. Book III Barbarians Inside the Gates” by Donn de Grand Pré (Grand Pré Publishers, Ltd) 2003, blz. 296-298) De dader (of daders) moeten zeer waarschijnlijk leden binnen de Revisionistische Partij van Jabotinsky zijn geweest.

Willi Münzenberg: Propagandist van de Eerste Orde. 

Eén van degenen die deelnamen aan een grootschalige propagandaoorlog tegen Duitsland, was Willi Münzenberg. (Joods) Deze extreem-linkse radicaal raakte tijdens zijn verblijf in Zwitserland bekend met Leon Trotsky (alias Lev Bronstein) de latere oprichter van het Bolsjewistische Rode Leger in wat eens Sovjet-Rusland zou heten. Trotsky verbleef daar samen met Vladimir Lenin en overige Bolsjewistische revolutionairen die er hun tijd afwachtten om later naar Rusland terug te keren om er de Russische Revolutie te ontketenen. In 1918 richtte Münzenberg met anderen gedurende het Weimar-tijdperk er de Communistische Partij Duitsland op. In 1924 werd hij voor de Reichstag verkozen en werkte hij tegelijkertijd samen met Lenin, de Communistische Internationale (Comintern) en de geheime terreurpolitie, de Tjseka. Münzenberg bleef lid van de Reichstag totdat die in 1933 verboden werd (aangezien die volgepakt zat met Communisten zoals Münzenberg er zélf een was). Later zette hij vele Trotskystische frontorganisaties op die hem hielpen een geweldig mediaconglomeraat, de Münzenberg Trust, op poten te zetten waarmee anti-Duitse propaganda werd verspreid.

De Reichstag-Brand: de Mythe. 

Op 27 februari 1933 gebeurde er iets wat we nu kennen als de “Reichstag-brand.” Op die dag ontstond er brand in de Reichstag die door de Nazi’s zelf in brand zou zijn gestoken om hiermee de schuld bij tegenstanders van Hitler te leggen én om zo een reden te hebben waarmee Hitler er de Duitse burgerrechten mee in kon perken. Al snel deed het gerucht de ronde dat de verantwoordeljke voor de brand een zekere Marinus van der Lubbe (een Nederlandse Communist) was. En verder gaven zowel de Sociaal-Nationalistische Arbeiderspartij en de Duitse Communistische Partij (waarvan de laatste later in 1933 verboden zou worden) elkaar de schuld voor de brand. Het was echter Fritz Tobias die veel later in 1960 na zelf nauwkeurig en uitputtend onderzoek naar de zaak rondom de brand te hebben gedaan, concludeerde dat de dader niemand minder was dan Van der Lubbe. En wat de inperking van de Duitse burgerrechten betreft, die werden er echter na de brand eigenlijk uitgebreid. Maar hoe kwam het nu dat de mythe waarmee de schuld voor de brand in de Reichstag aan de voeten van de Nazi’s werd gelegd als onbewtiste waarheid in omloop werd gebracht? Wel, later publiceerde de Münzenberg Trust twee boeken, “The Brown Book of the Reichstag Fire and Hitler Terror” en “The Second Brown Book of the Reichstag Fire” in 1933 en 1934. Op deze wijze kwam de mythe dat de Nationaal-Socialisten de brand op hun geweten zouden hebben de wereld in. Een ander die flink aan deze mythe had bijgedragen, was Albert Norden, zoon van een rabbijn; in 1919 had hij zich aangesloten bij de Duitse Bond der Jonge Communisten, wat een factie van de Duitse Communistische Partij was. Hij was redacteur van het communistische blad, “Der Rote Fahne” (De Rode Vlag), en gaf er enkele communistische publicaties uit. Nadat hij Duitsland in 1933 verlaten had en naar Frankrijk getogen was, droeg hij enkele hoofdstukken bij aan het boek, “The Brown Book of the Hitler Terror and the Burning of the Reichstag”, wat door leden van het Wereldcomité voor de Slachtoffers van het Duitse Fascisme geschreven was. Dit werd in augustus 1933 gepubliceerd. En het was dit laatste boek wat de voornaamste bron bleek te zijn voor de reichstagbrand-mythe.

De assistent van Münzenberg Otto Katz, bezocht de Verenigde Staten om er steun te verkrijgen voor pro-Sovjetische organisaties in zijn strijd tegen de NSPD in afwachting van het Zevende Wereldcongres van de Comintern wat in 1935 zou worden gehouden. In juli 1935 reisde Katz naar Hollywood waar hij er de Anti-Nazibond ter Verdediging van de Amerikaanse Democratie oprichtte. Dit deed hij samen met Dorothy Parker en andere Hollywood-prominenten. Naast deze anti-nazibond werden er tevens gelijkaardige andere organisaties opgericht. Münzenberg verbleef intussen in Parijs waar hij in juni 1940 anti-Duitse propaganda verspreidde maar moest toen vluchten nadat de Duitse legers Frankrijk binnengevallen waren.  (“The Ruling Elite. Death, Destruction, and Domination” Deanna Spingola (Trafford Publishing) 2014, blz. 21-24) Dat de brand in de Reichstag niet door de Nazi’s maar door Marinus van der Lubbe (in opdracht van Communisten) aangestoken was,wordt verder duidelijk dat brandstichting van  gebouwen een zekere “hobby” van de Communisten in die tijd was; tijdens de Spaanse Burgeroorlog die er in de jaren ’30 in Spanje woedde, werden er in Madrid zowel de St. Ignaz-kathedraal als de St. Louis-kathedraal als startsein voor een Bolsjewistische revolutie in dat land in de as gelegd. En net zoals dit het geval was in Madrid, was ook de brand in de Reichstag een startsein voor een nationale Bolsjewistische revolutie in Duitsland. Tijdens de communistische opstanden in Oostenrijk, werd in juli 1927 in Wenen het Paleis van Justitie door Communisten in brand gestoken. En op 22 februari 1930 werd er opdracht gegeven tot de verwoesting van het oude Simonoff-klooster in Moskou. (“The World Hoax”, Ernest F. Elmhurst, blz. 75-76 en 161) De Communisten die nadat Hitler er in Duitsland aan de macht gekomen was zagen dat zij hun macht en invloed die zij er tot dan toe hadden gehad zagen tanen, trachtten die weer te herwinnen door als laatste poging nog eenmaal een nationale revolutie te beginnen met als startsignaal de brand in de Reichstag! Die was voorafgegaan door vele massastakingen, ongeregeldheden en opstanden in Duitsland vanaf 1918 tot 1932, georganiseerd door Joods-communistische leiders zoals o.a Arthur Liebknecht en Rosa Luxemburg. De orde en het gezag kon er slechts met de grootst mogelijke moeite worden hersteld door de Frei-Korpsen, eenheden die samengesteld waren uit onderdelen van het Keizerlijke Leger er de Communisten die al in verschillende steden zoals Munchen, Berijn, Brunswick, Bremerhaven, sovjet-commissariaten hadden geïnstalleerd te lijf gingen. Ook deze laatste poging om via een nationale revolutie te bereiken dat Duitsland gesovjetiseerd zou worden, werd echter verhinderd; Van der Lubbe werd voor een Duitse rechtbank schuldig bevonden en uiteindelijk geëxecuteerd.

Hitler’s Beleid betreffende de Confiscatie van Wapens in Duitsland: de Mythe. 

Een van de andere mythen die sinds lang de ronde doen, is die over de confiscatie van wapens in Duitsland nadat Hitler er de macht had verkregen; het verhaal ging (en gaat nu nóg) dat hij om zich er van de absolute heerschappij te verzekeren, alle wapens waarover de Duitse bevolking beschikte in beslag liet nemen. Dit om alle mogelijke gewapende weerstand onder de bevolking tegen hem en zijn regime te voorkomen. De waarheid was echter dat hij (hoewel onder zeer strikte voorwaarden) juist toestond dat de bevolking de beschikking over wapens zou hebben om zich hiermee tegen bijvoorbeeld woningovervallers en straatrovers te kunnen verdedigen. Het gevolg was dat de misdaad er flink achteruit ging. In maart 1938 werd er de Wet op Vuurwapens geïntroduceerd. Hier vielen niet alleen de vuurwapens maar tevens steekwapens onder. In het onderdeel, “Productie van Vuurwapens en munitie” van deze wet is o.a. te lezen dat eenieder die op professionele basis vuurwapens wilde gaan produceren, wijzigen of repareren, hier eerst toestemming voor moest vragen. Verder mocht hier slechts toestemming voor worden gegeven indien de indiener van een dergelijk verzoek, een Duitse burger met een vaste woon- of verblijfplaats was. Verder moest de indiener en de hierbij betrokken personen bewijzen betrouwbaar te zijn en aantonen over de nodige professionele kwalificaties te beschikken. Eenieder die op professionele basis hetzij wapens hetzij munitie kocht, dit te koop aanbood of op enig andere wijze wapens aan anderen beschikbaar stelde of zélf als tussenpersoon voor een koopovereenkomst tussen leverancier en koper optrad, moest ook hier eerst toestemming voor vragen. Eenieder die buiten zijn verblijfplaats of bedrijf een vuurwapen bij zich droeg, diende hier tevens een vergunning voor bij zich te dragen. Tenzij er specifiek aagegeven werd dat er van een kortere periode sprake was, was een vergunning voor wapenbezit voor drie jaar geldig vanaf de datum van uitgifte. Slechts aan hén mocht een vergunning worden gegeven die 1, meerderjarig (boven de leeftijd van 18 jaar) waren, 2.  waarvan de betrouwbaarheid boven elke twijfel vaststond én 3. die bewijzen konden overleggen voor de noodzaak voor een vuurwapen. Aan personen ónder de 18 jaar werd geen vergunning verleend. (“Gun Controle in Germany 1928-1945”, William L. Pierce (National Vanguard Books) 1994. blz. 33 en 35) Hiermee is de fabel waarmee beweerd werd dat Hitler het Duitse volk eerst had willen ontwapenen voordat hij er de absolute macht zou krijgen, wel ontzenuwd. Diegenen in Duitsland die er er echter wél werden ontwapend, waren de Joden. Op het eerste gezicht (en dit zou natuurlijk de huidige reactie van velen die níet bekend zijn met de wáre geschiedeins kunnen zijn), zou je zeggen dat die er hun wapens in moesten leveren opdat die dan zonder enige weerstand te bieden, door de Nazi’s onderdrukt konden worden. Maar aangezien machtige Joodse organisaties vlak nadat Hitler als nieuwe leider van Duitsland geïnstalleerd was, een wereldwijde Joodse boycot op Duitse goederen en diensten hadden ingesteld, is het te begrijpen, waaróm de Duitse Joden hun wapen(s) er  in moesten leveren; die werden nl. beschouwd als een binnenlandse dreiging, een soort van Vijfde Colonne. Voeg daarbij de Joods-Bolsjewistische Wereldwijde Dreiging vanuit het Oosten (Sovjet-Rusland), voor Duitsland en de rest van West-Europa, en dan is het uiteindelijk niet meer dan begrijpelijk en logisch, waaróm de Duitse overheid deze beslissing tenslotte nam. 12bytes.org.history/gun-control-and-the-nazis-setting-the-record-straight

Geschiedenis Opgegraven & Enkele Mythen Ontzenuwd. 

Zoals boven duidelijk zal zijn, hebben we weer een stuk geschiedenis opgegraven en tegelijkertijd enkele mythen ontzenuwd. Nochtans wordt de geschiedenis over de grootschalige ellende waarmee talloze Duitse kinderen aan en vlak ná het einde van WW II hetzij flink gebagatelliseerd  met als “toegift”, “Ja, het wás vreselijk, maar de Duitse bevolking van die tijd koos hier zélf voor”, of er wordt heel weinig aandacht aan besteed. En ondanks bovenstaande feiten over de Reichstag-brand en de vuurwapenwet die er in Duitsland in maart 1938 werd uitgevaardigd, zitten we ook tot op de dag van vandaag met de mythen opgezadeld. En wat dit betreft, is dit de mainstream media en programmas zoals “Andere Tijden” (wat wekelijks op zaterdag wordt uitgezonden), goed gelukt om die te handhaven. Maar met het internet waar we tot zekere mate onze éigen mening nog kunnen verkondigen (hoewel de censuur ook daar al enige tijd actief is), zijn deze mythen intussen sinds enige tijd verwezen naar het Fabelenrijk der Verzinselen. Aldus hebben we de geschiedenis in overeenstemming gebracht met de feiten!

Ton Nuiten – Maandag 4 December 2017.

1917-2017: Het is dit jaar honderd jaar geleden dat er in het toen nog Tsaristische Rusland de Russische Revolutie begon. Hoewel de maand, oktober, van 1917 wordt aangewezen als het begin van de revolutie, wordt ook wel de zesde novenmber van dat jaar als het begin van de revolutie genoemd. Het was toen dat de Bolsjewisten er de regering-Kerensky die in de plaats van de toen al afgetreden Tsaar, Nicolaas II, gekomen was, omver wisten te werpen. Daarna brak de Russische Burgeroorlog uit, een burgerconflict waarbij de aan de Tsaar loyale Wit-Russische Legers tegen de Rood-Russische legers die loyaal waren aan de Bolsjewisten. Toen dit conflict in 1919 haar hoogtepunt bereikte, was de overwinning voor Vladimir Ilyich Lenin (de eerste Bolsjewistische dictator van Rusland en Leon Trotsky (zijn rechterhand) nog verre van zeker; het wit-russische verzet bleek taaier te zijn dan dit tweetal aanvankelijk had aangenomen. Dus moest er een methode worden gevonden om dit verzet voorgoed te breken om het Bolsjewistische macht in Rusland te consolideren en uit te breiden.

imrussia.org

De Provincie Tambov: De Hongersnood. 

Een aspect van de Russische Burgeroorlog was de opstand van de boerengemeenschap tegen het Bolsjewistische regime in de provincie, Tambov. De rood-russissche strijdkrachten hadden door het plegen van vele wreedheden in deze regio getracht die aan de Bolsjewisten te onderwerpen hetgeen een massaal verzet van de boeren veroorzaakt had. Onder leiding van een jonge capabele soldaat, Aleksandr Antonov, hadden de vele boeren er zich verenigd tot een waar leger. De reden voor deze (en andere opstanden in andere delen in Rusland) was dat Lenin en Trotsky er de rekwisitiequota hadden ingevoerd waarbij de boeren zowat al hun graan af moesten staan. Het verzet van dit boerenleger waarvan de gelederen in 1920 flink gegroeid waren, verspreidde zich vervolgens uit over Wolga-gebied. Nadat de Bolsjewisten in oktober 1920 er hun belangrijkste tegenstanders overwonnen hadden en tevens een staakt-het-vurenverdrag met de Poolse regering gesloten hadden, kwam Lenin met zijn prodrazvyorstkabeleid, waarmee alle graan in Tambov van de boeren moest worden geconfisqeerd. En het zou de rood-russissche generaal, Mikhail Tukhachevsky, zijn die dit beleid met zijn legers door zou voeren. En het was dit beleid wat er de hongersnood tot gevolg had. De grootste hindernis om er de boerenopstand onder controle te krijgen, zo had de generaal ontdekt, waren er de moerassige en beboste gebieden in Tambov waar de “bandieten” (zoals de opstandige boeren door Lenin en de Bolsjewisten genoemd werden) zich er verschanst hadden. Om die gebieden te zuiveren, gaf hij opdracht tot het gebruik van gasgranaten, die zeer effectief bleken te zijn. Tevens vaardigde Tukhachevsky in juni 1921 er de volgende oprdrachten uit aan zijn strijdkrachten:

Iedereen (in Tanbov) die weigert zijn naam op te geven, moet ter plaatse geëxecuteerd worden. Van de gezinnen die wapens verborgen zouden kunnen houden, is de overheid bevoegd er gijzelaars onder de leden te nemen en die ter plaatse te executeren. Van gezinnen die een “bandiet” herbergden, moest al het bezit geconfisqeerd worden en de leden zelf worden gearresteerd waarbij de kostwinner moest worden geëxecuteerd. Daarna zouden de gezinnen  naar kampen worden gedeporteerd, Elk gezin wat een of meer leden van een gezin of bezittingen van de “bandieten” herbergde, moest worden beschouwd als een stel “gangsters” waarvan de kostwinner moest worden geëxecuteerd.

En zo werd het boerenverzet gepaard gaande met een door de Bolsjewisten gecreëerde hongersnood in Tambov uiteindelijk gebroken:

“Toen het duidelijk was dat de Bolsjewisten de Burgeroorlog al hadden gewonnen, werd de rebellie neergeslagen. Tambov is eerder een herinnering aan de samenhangende minachting voor het menselijk leven door het Communisme. Terwijl we de honderdjarige herdenkdag van de Bolsjewistische Revolutie naderen, moeten we de slachtoffers van Lenin in de provincie Tambov herdenken waarna er miljoenen meer zouden volgen.” 

Wat nu zo opmerkelijk is, is dat 25% van de Amerikaanse millennials (mensen die tussen 1977, 1980 en 2000 geboren zijn (en nu bekend zijn met het internet en sociale media), een gunstige en sympathieke indruk van Lenin hebben. In het huidige Rusland zelf is dit 53% blog.victimsofcommunism.org/while lenin-is-celebrated-his-victims-are-forgotten/

Overheersende Onwetendheid. 

Dát Vladimir Lenin door vele in de Verenigde Staten en Rusland in een gunstig daglicht wordt gesteld, zal wel vanwege de overheersende onwetendheid zijn die er heerst, komen. Nochtans zijn ook de genoemde 25% in Amerika en de 53% in Rusland nu bekend met het internet en sociale media. En dit betekent natuurlijk dat die (althans de meesten onder hen)) toegang tot deze media hebben. Het is nl. dáár waar we de bronnen over de destijds in Tambov gepleegde gruwelen door Lenin, Trotsky en Tukhachevsky kunnen raadplegen. Hoewel men hier dus aanvankelijk onbekend mee was, zou die onwetendheid dan eigenlijk ook niet lang geduurd moeten hebben. Daarnaast is o.a. ook het lijvige boek, “The Black Book of Communism: Crimes, Terror, Repression” verkrijgbaar (hier in Nederland in 1997 uitgegeven onder de gelijknamige titel, “Zwartboek van het communisme: Misdaden, terreur, onderdrukking” (De Arbeiderspers). In hoofdstuk 5, “Van Tambov tot de Grote Hongersnood” (blz. 149-179) lezen we bijvoorbeeld dat de boerenopstand in Tambov van alle overige opstanden die er her en der in Rusland plaatsgevonden hadden, de best georganiseerde en de langstdurende was. Nadat er in 1918 de voedselrekwisities waren ingevoerd door Lenin en zijn Bolsjewisten, waarbij over de honderd rekwisitiedetachementen de Tambovprovincie terroriseerden, onderscheidde de zich daaropvolgende boerenopstanden zich aanvankelijk niet met andere opstanden elders in het Russische imperium. In 1920 werden de rekwisitiequotas waaraan de boeren aan moesten voldoen van 18 naar 27 miljoen poed verhoogd. De boeren hadden er hun graanakkers intussen flink beperkt  daar zij wisten dat datgene wat zij zelf niet konden consumeren wegens tijdgebrek, onmiddelijk zou worden geconfisqeerd. Zouden zij tóch aan de voor hen vereiste quotas voldoen, dan zou dit voor hen een zekere hongerdood betekenen. En zo maakten de rekwisitiedetachementen in het dorp, Chitrovo, het mee dat de zaak daar volkomen uit de hand liep. Tijdens de confisqatie van de voedselvoorraad plunderden en roofden deze detachementen van alles; zelfs kussens en keukengereedschap waren niet veilig voor hen. Het inmiddels in beslag genomen graan lag bovendien in de nabijgelegen stations waar het heen was gebracht, in de open lucht te verotten. Antonov (wiens volle naam, Aleksander Stepanovitsj Antonov luidde), was aanvankelijk als hoofd van de militie in zijn geboortestreek, Kirsanov, een tijd lang verbonden geweest met de Bolsjewisten. In augustus 1918 brak hij echter met hen om daarna de leiding te nemen over een van de vele opstanden over het uitgestrekte platteland. Nadat de boerenopstand uiteindelijk ook Kirsanov had bereikt, begon Antonov met de opzet van zijn goed georganiseerde rebellenleger samen met een informatiedienst en een propagandaapparaat waarmee hij de “bolsjevistische commissarocratie” hekelde. (blz. 150-151) Deze boerenopstand was (samen met die van de rebellenleider, Machno), zo succesvol dat de Bolsjewisten er nog slechts de stad, Tambov en enkele stedelijke provinciecentra bezet hielden. Uiteindelijk zou de beweging van Antonov bestaan uit meer dan 50.000 bewapende boeren hetgeen Lenin in een staat van paniek bracht. Op 19 oktober 1920 gaf hij Dzerzjinski daarom de opdracht deze beweging tot elke prijs neer te slaan en hierbij moest energieker worden opgetreden. Begin 1921 breidden de opstanden zich tevens uit naar de provincies, Samara, Saratov, Tsaritsyn, Astrachan en Siberië. En dit dwong de lokale Bolsjewistische overheid er in de provincie, Samara, ertoe het nieuws mee te delen dat de depots waar het geconfisqeerde graan opgeslagen lag en bewaard werd, belegerd werden door duizenden hongerige boeren. Het lokale bestuur was er slechts in staat geweest, enkele van deze opslagplaatsen te heroveren en vanuit Saratov deelde het Bolsjewistische bestuur Moskou mee dat het “banditisme” de hele provincie nu bezet had en dat er voltallige eenheden van het Rode Leger “in het niets verdwenen” waren. In januari en maart 1921 verloren de Bolsjewisten ook nog eens de macht over de provincies, Tjoemen, Omsk, Tsjeljabinsk en Jekaterinboerg waarbij de Transsiberische Spoorweg, de verbinding tussen Rusland en Europa, afgesneden werd. ook in de steden, Petrograd en Moskou, verslechterde de situatie er zich. Daar was de economie zowat gestagneerd waarbij er geen treinverkeer meer was, de meerderheid aan fabrieken er vanwege gebrek aan brandstof óf gesloten waren óf op halve kracht actief waren en de twee steden er niet langer van voedselvoorraad voorzien werden. (blz. 152-153) Uit deze gegevens blijkt wel hoeveel succes de boerenopstanden en de opstanden elders in het Russische imeprium hadden; dit alles vormde een wáre bedreiging voor het Bolsjewistische regime in Moskou wat in die tijd kennelijk nog niet genoeg vast in het zadel zat! Maar uiteindelijk wisten Lenin, Trotsky en hun Bolsjewisten de talloze opstanden te bedwingen. En op 10 juli 1921 kon de vice-volkscommissaris van Landbouw, Nikolaj Osinski, nadat hij er in mei van dat jaar de provincies, Toela, Orjol en Voronezj bezocht had, schrijven dat de zuiveringen op 27 juni in het dorp, Osinovki, waren begonnen. De boeren daar zouden “bandieten” hebben geherbergd en tijdens ondervraging door de repressiedetachementen” zouden die dit hebben ontkend. Toen die dit echter bleven ontkennen, had Osinski er van de veertig gijzelaars die hij er had genomen, 21 van laten executeren omdat de boeren de dreiging tot executie volgens hem niet serieus zouden hebben genomen. Osinski schreef in zijn rapoort verder dat het dorp, Karejevka, daar dit een geliefd onderduikadres voor “bandieten” zou zijn, overeenkomstig het besluit van de uit vijf leden bestaande commissie die hij leidde, wég zou worden gevaagd. De hele bevolking werd er weggevoerd, hun bezittingen geconsfisqeerd en die gezinnen van soldaten die in het Rode Leger dienden, namen vervolgens de huizen in. Nadat zij die van waardevolle spullen hadden beroofd, werden die naderhand in brand gestoken. Op 3 en 4 juli begon met met de zuivering van de dorpen, Bogoslovka en Osinovka. Daar werden grotendeels dezelfde maatregelen genomen. Op 6 juli werden de zuiveringen van deze (en andere dorpen en stadjes) beëindigd en wel met “succes” volgens Osinski terwijl men er achter de rest van de “bandieten” aanging. (blz. 162-163) Er is natuurlijk nog veel meer in “Zwartboek van het communisme…” te lezen maar deze gegevens maken al duidelijk wat voor mannen Lenin en Trotsky wel niet waren; zij waren beslist geen vreedzame mannen maar lieden die het bloed van de talloze slachtoffers vande hierboven genoemde provincies en dorpen aan hun handen hadden. En hierna zouden er miloenen meer volgen!

holodomorinfo.com

“Weg met de Joden en Commissarissen!”

Op blz. 120 lezen we dat Lenin op 12 en 13 maart persoonlijk een bezoek bracht aan de door de arbeiders bezette Poetilov-fabriek waar hij  een speech wilde houden om er de staking die er uitgebroken was, hiermee wilde beëindigen. Toen hij wilde beginnen, scandeerden de arbeiders, o.a. de leus, “Weg met de joden en commissarissen!” De verklaring die hierbij wordt gegeven is dat vanwege de neiging van het anti-Semitisme wat er altijd loerde, Joen en Bolsjewisten samen op een lijn werden gesteld daar een groot deel der Bolsjewistische leiders ook Joden waren en dat deze leus daarom gerechtvaardigd werd. Maar het zou het “anti-Semitisme” zijn waardoor de arbeiders gedrongen zouden zijn geweest, deze leus te bezigen. Wel, dit boek werd (hier in Nederland in 1997 en later in de Verenigde Staten in 19999) uitgegeven in een tijd dat er toen misschien nog niet voldoende gegevens over de ware aard van het Bolsjewisme voorhanden was; het internet kwam pas vanaf 1993-1994 geleidelijk aan beschikbaar voor het grote publiek en ook daar zou aanvankelijk weinig gegevens te vinden zijn geweest over het ware karakter van het Bolsjewisme. Een ándere (mogelijke) reden dat een van de auteurs duidelijk gemaakt had dat het Bolsjewisme geen “Joodse samenzwering” zou kunnen zijn (vooropgesteld dat hier opzet in het spel zou kunnen zijn geweest), is dat de auteurs van dit boek er op de hoogte van kunnen zijn geweest dat de Russische Revolutie en alles wat daarop zou volgen inderdaad een “Joodse coup” zou zijn geweest, maar dit zouden hebben kunnen verzwegen. Het is dan ook mogelijk dat zij dit (om begrijpelijke redenen!) liever niet wilden vermelden!

Géén Vergelijking Hoewel de Feiten Koppig Zijn. 

Op de bladzijden 30-31 van “Zwarboek van het commmunisme…” lezen we dat de auteur niet hebben beoogd een “vergelijkende rekensom” betreffende de misdaden van het Nazisme en het Communisme op te stellen. De feiten echter, zo lezen we er, zijn “koppig” daar die aantonen dat er in tegenstelling met het Nazisme wat 25 miljoen slachtoffers op haar geweten had, het Communisme er circa 100 miljoen op haar geweten had (en die behelzen dan niet die slechts in Rusland maar ook in haar satellietstaten en andere landen waar het Communisme er later voet aan de grond gekregen had). De kampcommandant, Rudolf Hoess, die het kamp Auschwitz, had opgezet, had via de Duitse Sicherheidsdienst aan de commandanten van de Duitse kampen gedetailleerde gegevens verstrekt over de vreselijke omstandigheden die er in de Russische kampen heerste en hierin werd meegedeeld dat er hele volken vernietigd werden door middel van dwangarbeid. Dat de Nazi’s zouden kunnen zijn geïnspireerd door de misdaden van het Communisme, betekent volgens de auteurs dat er geen “direct oorzakelijk verband” gelegd kan worden tussen de staatsgreep van de Bolsjewisten en de (latere opkomst) van de Nazi’s in Duitsland.

zionistreport.com

Opkomst van Hitler & de Nazi’s: Reactie van de Duitse Bevolking op de Wereldwijde dreiging van het Bolsjewisme. 

Nogmaals, er hoeft beslist geen opzet in het spel te zijn daar de auteurs van “Zwartboek van het communisme…” geen vergelijking willen  trekken tussen het Communisme en het latere Nazisme. De waarheid is echter dat het Bolsjewisme in die tijd als een dodelijke en wereldwijde dreiging ervaren werd! Het was niemand minder dan Winston Churchill (de Britse premier die Engeland door de donkere dagen van  WW II zou loodsen) die eens lang geleden een paginavullend artikel op blz. 5 van de Illustrated Sunday Herald (Londen) op 8 februari 1920 schreef:

“Sommige mensen mogen Joden, sommige weer niet; maar geen bedachtzaam mens kan het feit betwijfelen dat zij zonder enige twijfel het meest formidabele en het meest opmerkelijke ras zijn wat ooit in de wereld verschenen is. En het zou goed kunnen zijn dat dit zelfde verbazingwekkende ras in het eigenlijke proces bezig is met de productie van een moreel en filosofisch stelsel wat even kwaadaardig als het Christendom goedaardig was wat als het niet belemmerd zal worden, alles zou verbrijzelen wat het Christendom mogelijk heeft gemaakt. Het zou er bijna op lijken alsof het Evangelie van Christus en het evangelie van de Antichrist ertoe bestemd waren, voort te komen uit ditzelfde volk en dat dit mystieke en mysterieuze ras verkoren is voor deze heersende manifestaties, zowel de goddelijke als de diabolische. De Russische Joden zijn er ondanks hun onvermogen waaronder zij geleden hebben erin geslaagd, een eerbare en succesvolle rol in hetnationale leven in Rusland te spelen. Als bankiers en industriëlen hebben zij onverdroten Rusland’s economische financiële middelen ontwikkeld en bij de creatie van deze opmerkelijke organisaties, de Russiche Cooperatieve Verenigingen stonden zij vooraan; en zij zijn de meest loyale handhavers van vriendschap met Frankrijk en Groot-Brittanië geweest.

In gewelddadige oppositie tegenover al deze Joodse inspanningen staan de intriges van de internationale Joden. De aanhangers van deze sinistere beweging zijn merendeels mannen die onder de ongelukkige volken waar zij zijn opgegroeid, vervolgd worden vanwege hun ras. De meesten (zo niet allen) hebben het geloof van hun voorvaderen verlaten en hebben alle geestelijke hoop op de volgende wereld” (het hiernamaals-TN) “uit hun gedachten verwijderd. Onder de Joden is deze beweging niet nieuw. Van de dagen van Spartacus-Weishaupt tot die van Karl Marx en tot aan Trotsky (Rusland), Bela Kun (Hongarije), Rosa Luxenburg (Duitsland) en Emma Goldman (Verenigde Staten) heeft deze wereldwijde revolutionaire samenzwering voor de omverwerping van de beschaving en voor de samenvoeging van de componenten van de samenleving op basis van belemmerende ontwikkeling, jaloerse kwaadwilligheid en onmogelijke gelijkheid gestadig en onafwendbaar ontwikkeld. 

Die” (de wereldwijde revolutionaire samenzwering) “speelde zoals een moderne schrijver, mvr. Webster, heeft aangetoond, een definitieve herkenbare rol in de tragedie van de Franse Revolutie. Gedurende de 19e eeuw is die de drijfveer van elke ondermijnende beweging geweest; en nu heeft deze uitzonderlijke groep van personen uit de onderwereld der grote steden in Amerika en Europa het Russische volk bij haar haren van het hoofd gegrepen en zijn praktisch de onbetwiste meesters van dit imperium geworden. Het is niet nodig de rol in de creatie van het Bolsjewisme en het daadwerkelijk tot stand brengen van de Russische Revolutie door deze internationale en voor het grootste deel atheïstische Joden te overdrijven. Het is zeker een grote rol. Die is waarschijnlijk groter dan elke andere rol. De meerderheid der leiders zijn met de merkwaardige uitzondering van Lenin, Joden.” http://www.mosaisk.com/revolution/Winston-Churchill-Zionism-Versus-Bolshevism.php

Allereerst lezen we dat de componeneten van de Russische samenleving volgens Churchill bij elkaar gevoegd werden op basis van o.a. “onmogelijke gelijkheid.” Dit vinden we weer terug in de “Protocollen der Wijze Oudsten van Zion”: 

“Ver terug in oeroude tijden waren wij de eersten die onder de volksmassas de woorden, “Vrijheid, Gelijkheid, Broederschap” uitriepen, woorden die sinsdien die dagen vele malen zijn herhaald ddor dwaze papegaaien die van alle kanten rondom op dit aas afkwamen en daarmee het welzijn van de wereld wegnamen” (nl.) “ware vrijheid van het individu. De hoegenaamde wijze mannen onder de Goyim, de intellectuelen, konden van deze uitgesproken woorden in hun abstractheid niets maken, zagen niet de tegenstelling tussen hun betekenis en hun onderliggende verband, zagen niet dat er in de natuur geen gelijkheid is, er geen vrijheid kán zijn.” (Protocol 1 (“Protocols of the Learned Elders of Zion” (CPA Book Publisher) herdruk van 1934, blz. 148)

Verder schreef hij dat “mvr. Webster (eigenlijk Nesta Webster) aangetoond had dat de “wereldwijde revolutionaire samenzwering” tevens een grote rol had gespeeld tijdens de Franse Revolutie (1789-1804). Ook dit vinden we weer terug in de Protocollen:

“Denk aan de Franse Revolutie waaraan we de naam, “Grote” hebben gegeven; de geheimen van de voorbereidingen zijn ons welbekend want die waren geheel het werk van onze handen.” (Protocol 3., idem, blz. 156)

De Britse premier maakte ook duidelijk dat het voor hem was alsof zowel het Evangelie van Christus als dat van de Antichrist ertoe voorbestemd waren, voort te komen uit hetzelfde (Joodse) volk. En wat zeggen de protocollen hierover? Lees maar:

“Sinds die tijd” (de tijd van de Franse Revolutie) Hebben we de volken van de ene ontgoocheling naar de andere gevoerd zodat zij zich uiteindelijk van ons af zouden keren ten gunste van de Koningsdespoot van het bloed van Zion die wij voor de wereld voorbereiden.” (idem)

“wanneer het uur voor onze Souvereine Heer der gehele Wereld om gekroond te worden, zullen het deze zelfde handen zijn die alles wég zullen vagen wat hiertoe een hindernis mocht zijn.” (idem, blz. 155)

En na de Russische Revolutie wérd de “Souvereine Heer”, Vladimir Lenin geheten, dan ook “gekroond.” En in die tijd leek het er voor velen (vnl. de Katholieke Kerk) op dat de Antichrist nu eindelijk was opgestaan en nu aan het werk zou gaan om zijn heerschappij waarmee hij in Rusland begonnen was, geleidelijk aan te verbreiden over de hele wereld. En de gruwelen en grootschalige genocides die hij er met zijn naaste medewerkers in Rusland al had gepleegd, zouden in de nabije toekomst in grote delen van de rest van de wereld herhaald worden.

smoloko.com

Het zouden niet slechts de grootschalige genocides zijn die de Bolsjewisten zouden plegen. Hierboven op deze afbeelding zijn  meer methoden te zien waarmee de Joden niet slechts de Russische samenleving zouden ondermijnen maar uiteindelijk de gehele wereld! Met het eerste punt, het verbannen van God van de hemel en het Christendom van de aarde, waren de Joodse Bolsjewisten al deels mee geslaagd; zij wisten er met het Darwinisme het Christendom wel belachelijke te maken en te ondermijnen maar níet om Hem uit de hemel te bannen! En punt 4 over het verwijderen van elke gedachte aan patriotisme, vaderlandsliefde ofwel het nationalisme! Hier is tevens een ánder woord voor: “populisme.” Hoe vaak hebben we niet meegemaakt dat er tijdens de uitzending van actualiteitenprogrammas verachtelijk en denigrerend over populisme gesproken wordt. En die weinige politieke partijen hier en daar in Europa, worden belasterd en gekleineerd met termen als “neo-nazi’s” “racisten” en meer van dergelijke termen? En dit is niet slechts op het Europese continent het geval; dit is een wereldwijd fenomeen! 

Zijn de Protocollen van de Wijze Oudsten van Zion een “Vervalsing”? 

Nadat de Protocollen in 1901 of 1905) in Rusland door de monnik en geleerde, Sergius Nilus, gepubliceerd waren, werd er geprotesteerd dat die een “vervalsing” zouden zijn met het doel het Joodse volk een wereldwijde samenzwering in de schoenen te kunnen schuiven. En nu, vele vele jaren later, is dit nóg zo. De protocollen zijn, zo heet het officieel, reeds lang in diskrediet gebracht. De theorie hierachter is dat een lid van de geheime tsaristische politie, de Ochrana, dit geschrift in elkaar zou hebben gezet en dit vervolgens liet verspreiden. Die zouden Nicolaas II (de laatste Russische Tsaar uit het geslacht der Romanovs), onder ogen zijn gekomen hetgeen op zich juist is maar hij heeft hier verder niets mee gedaan. Maar Henry Makow (zelf Joods) legt uit hoe het met de protocollen precies in elkaar zit. https://www.henrymakow.com/maurice_joly_plagiarized_proto.html En de oorspronkelijke titel van de protocollen luidde, “De Grote in de Kleine: De Komst van de Antichrist en de Heerschappij van Satan over de Aarde.” En of de Protocollen dan nóg een “vervalsing” zouden zijn? Kijk dan maar eens om u heen in de samenleving en kijk dan nog eens naar de punten op de afbeelding hierboven!

Dr. Michael Higger. 

In die tijd waren er onder de Joden velen van overtuigd dat er nu een Messiaans Tijdperk aan zou breken. Eén van hen, een Joodse geleerde, Dr. Michael Higger geheten, had later in 1932 een boek gepubliceerd wat aanvankelijk voor een beperkt Joodse publiek bestemd was. “The Jewish Utopia” (The Lord Baltimore Press). Nadat Lenin in 1924 aan een beroerte overleden was, had Josef Stalin (na een machtstrijd in het Kremlin) de heerschappij van hem overgenomen. Hoewel hij de enige niet-Jood was (hij was een Georgiër), werd hij van achter de schermen in Rusland voortdurend begeleid en in de gaten gehouden door machtige Russische Joden. En onder hun leiding zou dit Messiaanse Tijdperk (ofwel dit “Joodse Utopia”) uiteindelijk werkelijkheid worden. In verband met dit tijdperk schreef Higger het volgende:

“In het algemeen zullen de volken der wereld verdeeld worden in twee groepen, de Israëlitischen en de niet-Israëlitischen. De eerste zal rechtvaardig zijn; zij zullen in overeenstemming met de wensen van een universele God leven; zij zullen dorsten naar kennis en zelfs tot het punt van martelaarschap bereid zijn, ethische waarheden over de wereld te verspreiden. Al de overige volken aan de andere kant zullen bekend staan om hun verfoeilijke praktijken, agdoderij en vergelijkbare goddeloze daden. Zij zullen voor de invoering van het ideale tijdperk worden vernietigd en van de aarde verdwijnen. Al deze onrechtvaardige naties zullen voordat zij gestraft en verdoemd worden, tot het oordeel geroepen worden. Het medogenloze vonnis van hun ondergang zal hen slechts nadat hen een eerlijk proces gegeven is worden aangekondigd en het duidelijk geworden is dat hun bestaan de nadering van het ideale tijdperk zou verhinderen. Aldus zullen wanneer de rechtvaardige naties tijdens de komst van de Messias hulde betonen aan de ideale rechtvaardige leider en hem gaven aan zullen bieden, de goddeloze en corrupte naties in het besef van de nadering van hun ondergang, hem vergelijkbare gaven aan bieden. Hun gaven en vermeende erkenning van het nieuwe tijdperk zullen botweg verworpen worden. Want de waarlijk goddeloze naties moeten net zoals de goddeloze individuën voordt er een ideale menselijke samenleving der rechtvaardige naties gevestigd kan worden, van de aarde verdwijnen.” (blz. 37)

Het “ideale tijdperk” was in die tijd al gevestigd in de Sovjet-Unie en de “ideale leider” (de “Messias” zoals Higger die meende te moeten zien), was in die tijd bezig met de vernietiging van de Oekraïense bevolking door middel van de Holodomor, een door de Jood, Lazare Kaganovich gecreëerde massale hongersnood! 

abebooks.com

De “Ethische Waarheden.” 

Maar wat wáren nu precies die “ethische waarheden” waar Higger het over had? Weer geven de protocollen het antwoord:

“Veronderstel niet voor een moment dat deze verklaringen lege woorden zijn; denk zorgvuldig aan de successen die we voor het Darwinisme, Marxisme en Nietzschisme geregeld hebben. Voor ons, Joden, zou het hoe dan ook duidelijk moeten zijn wat voor een ontbindende uitwerking deze richtlijnen op de geest van de Goyim hebben gehad.” (prot. 2, blz. 151)

Het was het Darwinisme, een van die “richtlijnen” en wat dit betreft, daar is nu een overgroot deel van de mensheid mee bekend. En het was natuurlijk Charles Darwin die zo rond ergens in 1800 begin 1900 met zijn “evolutietheorie” kwam, de overtuiging dat er eigenlijk geen persoonlijke Schepper bestond en al het geschapene (inclusief de mens zelf) door “toeval” ontstaan zou zijn. En het is juist om die reden dat een groot deel van de mensheid van een geloof in een persoonlijke God afgeleid werd naar deze theorie (en let wel, het is nu nog stééds een theorie!) naar o.a. deze “richtlijn” gevoerd werd waardoor die volgens het hierboven genoemde protocol “een ontbindende uitwerking” op de geest van de Goyim heeft gehad. En wat wás nu het gevolg van deze “ontbindende uitwerking? Wel, 1: er ís geen God en 2: dit betekent dat het machtigste wezen in het dierenrijk (de mens is volgens deze theorie immers ook een “dier”) de mens zelf is. En wie (of wat) staat er dan weer boven de mens? Diegene die op een bepaald moment (waar dan ook) de absolute macht over anderen heeft. En dit is nu precies wat er met Vladimir Lenin en Trotsky gebeurd was; zij waren de machtigsten, waren nu zélf “God” en bepaalden in die hoedanigheid tijdens hun communistische heerschappij het lot van miljoenen anderen! En wat schreef Baruch Levy in 1879 ook alweer aan de “vader” van het Marxisme/Communisme/Bolsjewisme, Karl Marx (Karl Mordechai) in een brief? Lees maar:

“Het Joodse volk als geheel zal haar eigen Messias zijn. Het zal de wereldheerschappij verkrijgen door de ontbinding van andere rassen. door de afschaffing van grenzen, de vernietiging van de Monarchie en door de stichting van een wereldrepubliek waarin de Joden overal het voorrecht van het burgerschap uit zullen oefenen. In deze Nieuwe Wereldorde” (het “Joodse Utopia”, het “Messiaanse Tijdperk”) “zullen de kinderen van Israël zonder enige tegenstand te ontmoeten al de leiders leveren. De regeringen der verschillende volken die de wereldrepubliek vormen, zullen zonder problemen in de handen van de Joden vallen. Het zal dan voor de Joodse heersers mogelijk zijn het prvébezit af te schaffen en overal gebruik te maken van de middelen van de Staat. Aldus zal de belofte in de Talmud vervuld worden waarin gezegd wordt dat wanneer de Messiaanse Tijd gekomen is, de Joden alle bezittingen der aarde in hun handen zullen hebben.” 

Ten tijde toen Levy deze woorden in een brief aan Marx schreef, wás Lenin natuurlijk nog geen dictator over Rusland. Maar nadát hij dit later eenmaal geworden was, handelde hij als “God” sprak hij als “God:  en voelde en gedroeg hij zich dan ook als “God.” Hij schafte er ook het privébezit af en slechts hij en de overige Joden daar oefenden er het recht op burgerschap uit. De Russische Monarchie werd er vernietigd en de Russische bevolking werd er door hen geknecht, geterroriseerd, gemarteld en in verbijsterend hoge getale vermoord! Het “Messiaanse Tijdperk” was er begonnen, de “Souvereine Heer” uit de Protocollen was in zijn koninkrijk gekomen; een hemel op aarde voor hem, een levende hel voor de Russen (in het bijzonder de kerk en haar kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders)! En daar een groot deel van de bevolking het christelijk geloof vanwege deze “ontbindende richtlijn” prijsgegeven (of althans daarna slechts Christen in naam waren geworden), was die uiteindelijk een gemakkelijke prooi voor de Joodse Bolsjewisten!

AladdinsMiracleLamp.wordpress.com

En dit had Higger over de Christenen te zeggen:

“Ten zesde, Israël zal een levend getuigenis van de absolute eenheid van God zijn. Als gevolg zal er geen volk wat in de verdeeldheid van de Godheid in twee of meer delen of personen geloven. Alleen die volken die in één God geloven, zullen overleven in de ideale wereld.” 

Zoals nu wel bekend zal zijn, zijn diegenen die in God als “de Godheid in twee of meer delen of personen” geloven, de Christenen daar zij in de Heilige Drieëenheid (God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest) geloven! ook zij zullen van de wereld worden verwijderd daar ook zíj een obstakel voor het Messiaanse Tijdperk zullen zijn, tenzij … zij bereid zouden zijn Jezus Christus als hun God en Verlosser (een van de “Personen van de Godheid”) te verloochenen!  Dat dit Messiaanse Tijdperk in de dagen van Higger inmiddels al lange tijd vanaf 1917 met veel grof geweld, terreur, moord en doodslag in de Sovjet-Unie was gevestigd, was uiteraard ook de Westerse wereld (in het bijzonder Duitsland) niet onbekend gebleven. In dit land hadden er zich al vanaf 1918 tot 1932 vele door Joodse Bolsjewisten breed georganiseerde opstanden, stakingen en straatgevechten voorgedaan. Ook dit land moest op deze wijze rijp worden gemaakt om opgenomen te worden in dit Messiaanse Utopia! De Berlijnse Revolutie was slechts een van de vele voorbeelden. De Sovjet-commissariaten die er in verschillende steden tijdens de vele onlusten en chaos waren opgericht, werden echter door divisies van de Frei-korpsen (militaire eenheden geformeerd uit het Keizerlijke Leger) pas na veel geweld weer neergehaald. In Duitsland vonden er verkiezingen plaats waarbij Adolf Jitler en de Nationaal-Socialisten er de winnaars waren. Daarna namen die maatregelen tegen de Duitse Joden (waarvan er velen Communisten waren óf met hen sympathiseerden). En zo werd de Bolsjewistische dreiging binnen Duitsland (hoewel tijdelijk achteraf) onschadelijk gemaakt.

Terug Naar de Theorie in “Zwartboek van het Communisme”. 

En dit brengt ons weer bij de theorie in “Zwartboek van het communisme…” nl. dat er “geen direct oorzakelijk verband” tussen de opkomst van de Bolsjewisten en de latere komst van de Nazi’s zou kunnen worden gelegd. Uit al het voorgaande blijkt die er wel dégelijk te zijn geweest! De reden voor het overgrote deel van de Duitse bevolking om voor Hitler en de Nationaal-Socialisten te kiezen was slechts een reactie op de wereldwijde en dodelijke Bolsjewistische dreiging! Josef Stalin was de opdracht van Lenin echter niet vergeten; al kort nadat de laatste er in Rusland aan de macht gekomen was, had hij gezegd dat nadat het Bolsjewisme eenmaal in Rusland goed in het zadel zou zitten, de Bolsjewistische Revolutie tevens naar andere landen geëxporteerd moest worden. En Duitsland was een van de “kandidaten.” hoewel Duitsland en Rusland op 23 het wederzijdse niet-aanvalsverdrag in de vorm van het Ribbentrop-Molotov-Pact hadden getekend, maakte Stalin daarna al plannen om eens West-Europa via de “Duitse voordeur” binnen te vallen om het te sovjetiseren opdat ook dit deel uit zou gaan maken van het Messiaanse Tijdperk. Om die reden begon Stalin met de concentratie van  massale troepemachten langs de grens die nu vanwege de opdeling van Polen door de beide landen midden door dit land liep. De Duitse inlichtingendiensten kregen dit echter tóch in de gaten en zo begon op 22 juni 194 operatie, Barbarossa, de Duitse inval in Rusland. Het plan van Stalin was dat wanneer zowel de Duitse als de Geallieerde strijdende partijen in West-Europa (Frankrijk, Engeland) elkaar voldoende zouden hebben uitgeput, hij dan zijn nog verse en goedbewapende leger er in de strijd zou brengen. Duitsland verhinderde dit echter en voerde vervolgens een preventieve aanval op Sovjet-Rusland uit. En de rest is zoals men wel zegt, geschiedenis.  

http://www.slideshare.net

Achteraf, Nu, Vele Jaren Later…

En nu bevinden we ons in het jaar 2017. Zoals al gezegd, begon honderd jaar geleden de Russische Revolutie. Die leidde tot de Russische Burgeroorlog en tijdens dit broederconflict had er o.a de vreselijke terreur in Tambov plaats. Maar nu, vele en vele jaren later, is het de komende maand, november, weer 28 jaren geleden dat de Berlijnse Muur in november 1989 ten val kwam en er geleidelijk een einde aan het Bolsjewisme als overheersende ideologie in Rusland kwam. Heden te dage wordt de Russische Federatie (zoals Rusland tegenwoordig heet) al lang niet meer door Bolsjewisten geregeerd. Het is nu Vladimir Putin die er nu regeert. Het “Messiaanse Tijdperk” is niet meer en alle leiders uit die tijd (Lenin, Trotsky, Stalin, Hitler etc.) zijn nu al reeds lang van ons heengegaan. Nu hebben de Verenigde Staten zich vanaf 1945 de rol van “politieman der wereld” aangemeten en van een Bolsjewistische heerschappij zoals die eens in Rusland heerste, hebben Amerika nog West-Europa nooit iets ondervonden. Maar toch, tóch is alhoewel het Bolsjewisme nu schijnbaar verdwenen lijkt te zijn, het gevaar hiermee echter niet geweken is. Het boek van professor Higger wijst nl. ook op het heden en de (nabije) toekomst. En het is weer Henry Makow die hier nu al veel over te vertellen heeft: https://www.henrymakow.com/2016/05/Is%20New%20World%20Order%20The%20Jewish%20Utopia.html

De Bijbel. 

Maar heeft ook het meest bekende boek ter wereld, de Bijbel, misschien iets te zeggen over een nog komende Antichrist en een aanstaand “Messiaans Tijdperk”? Het antwoord is, já, die heeft er ook iets over te zeggen. We zullen echter trachten hier later wat dieper op in te gaan. Voor nu is het bovenstaande voorlopig genoeg.

Ton Nuiten – Vrijdag 20 Oktober 2017.

Ook vandaag nog wordt Winston Churchill, de Britse premier die Groot-Brittanië tijdens de donkere dagen van WW II bestuurde, als een oorlogsheld beschouwd, Hij was toch maar degene die ervoor zorgde dat Engeland terwijl het grootste deel van West-Europa door de Duitse legers tijdens WW II onder de voet waren gelopen en die vervolgens bezet hadden, stand had kunnen houden. Pas na de betrokkenheid van de Verenigde Staten bij dit oorlogsconflict, kreeg Engeland meer lucht. En daarna volgde zoals wel bekend zal zijn, de militaire bevoorrading vanuit Amerika naar Engeland wat weer uitmondde in Operation Overlord, ofwel D-Day, de grootschalige geallieerde landing in Normandië, Frankrijk. En terwijl vanuit het Oosten de Sovjet-Russische Geallieerden naar Duitsland opmarcheerden, baanden zich de Amerikaans-Britse Geallieerden zich een weg door Frankrijk, België en Nederland, eveneens op weg naar Duitsland. Op 6 mei 1945 legde Duitsland na verslagen te zijn de wapens neer en nadat ook Japan in het verre Oosten verslagen was in augustus van datzelfde jaar (met behulp van twee atoombommen die op Hiroshima en Nagasaki afgeworpen waren), kwam er een einde aan WWII, het bloedigste wereldconflict wat de wereld tot dan toe ooit had gezien. En het was o.a Churchill die aan de overwinning had bijgedragen. En om die reden wordt hij ook nu nog zoals gezegd, als een oorlogsheld beschouwd.

Winston Churchill & het Gallipoli-Debacle. 

Hoewel hij nog altijd door velen als een groot staatsman wordt beschouwd, blijkt Churchill ook flink gefaald te hebben. En dit heeft te maken met wat er tijdens de Eerste Wereldoorlog op het schiereiland, Gallipoli, plaatsvond. In die periode was het Ottomaanse Rijk de bondgenoot van Duitsland en om die uit te schakelen, had Churchill (die toen de “First Lord” van de Britse Admiraliteit was) een plan bedacht. Dit bestond in een mogelijkheid voor de Geallieerden om toegang tot de (zee)-straat der Dardanellen te krijgen. Die was echter zwaar bemijnd met zeemijnen en de westkust ervan werd bovendien zwaar verdedigd door Turkse fortificaties die er de geallieerde scheepvaart onder vuur namen. De geallieerde legers waren daar in een uitputtende impasse terechtgekomen en Churchill vroeg of er geen methoden waren om die te doorbreken waarna hij met zijn strategie kwam. Volgens deze strategie begonnen Franse en Britse troepen met herhaalde bombardementen op Turkse posities, maar bleken nutteloos te zijn en de laatste poging om een einde aan de impasse te maken, had tot gevolg gehad dat er drie geallieerde slagschepen tot zinken waren gebracht er er nog eens drie zwaar beschadigd raakten. Bovendien hadden geallieerde troepen tijdens twee landingen (een door de Britten bij Cape Helles en de andere door Australische en Nieuw-Zeelandse troepen) te maken gekregen met hevige Turkse weerstand. Uiteindelijk moesten de Geallieerden zich onder zware verliezen terugtrekken en bleek het strategische aanvalsplan van Churchill uitgelopen te zijn op één grote mislukking. De Geallieerden waren er slechts in geslaagd enkele meters aan terrein te winnen, stonden al die tijd bloot aan een verstikkende hitte en naast de vele dodeloijke slachtoffers die er onder de Geallieerden gevallen waren, zorgde de uitbraak van dysenterie ervoor dat het aantal slachtoffers er nog door verhoogd werd. Dit zou ook gevolgen hebben voor de Britse commandant der Geallieerde Strijdkrachten, Sir Ian Hamilton, die door Sir Charles Munro vervangen werd. Het Gallipoli-debacle verhaastte eveneens het ontslag van Herbert Asquit als Britse premier die daarna vervangen werd door David LIoyd George.  Ook Churchill zelf nam ontslag en werd vervolgens naar Frankrijk gestuurd om daar de leiding over een Brits battaljon te nemen. https://www.theguardian.com.news/2015/apr/24/gallipoli-what-happened-military-disaster-legacy

pinterest.com

Winston Churchill: Zijn Terugkeer in de Britse Politiek. 

De nu voormalige First Lord had korte tijd daarna echter al plannen om weer in de Britse politiek terug te keren. Na er in Frankrijk slechts twee maanden de leiding te hebben gehad over het genoemde Britse battaljon, neemt Churchill ontslag. Nadat David LIoyd George Herbert Asquit opgevolgd was, schreef Churchill hem een brief met het verzoek weer tot de Britse politiek togelaten te mogen worden en wel dáár waar over de oorlogsinspanningen besloten wordt. Enige tijd later krijgt hij van LIoyd George een schriftelijke reactie; de nieuwe premier laat hem o.a het volgende weten:

“Op een dag zult u ontdekken dat het uw gemoedstoestand zoals die naar voren komt in uw brief de reden is waarom u het vertrouwen niet kunt winnen, zelfs als u eist bewonderd te worden. In iedere zin” (van Churchill’s brief) “worden de nationale belangen volkomen overschaduwd door uw persoonlijke eigenbelang.” 

De bovenstaande woorden van LIoyd George zijn beslist niet vleiend te noemen! Hij had waarschijnlijk door dat Churchill de Britse politiek weer in wilde uit persoonlijk eigenbelang en niet om er de Britse nationale belangen te vertegenwoordigen of te verdedigen! Daarnaast was LIoyd George niet zo gesteld op een oorlog met Duitsland. En hier wordt geleidelijk aan duidelijk dat Churchill daar hij uit eigenbelang weer op een positie in de politiek waar zoals gezegd over de oorlogsinspanningen besloten werd te willen worden geplaatst, eerder een oorlogshitser dan een “groot staatsman” was. En zo komt hij nog duidelijker uit de verf via nóg een brief die hij geschreven had.

Winston Churchill: Zijn Tweede Brief. 

Churchill had niet slechts een brief geschreven aan LIoyd George maar ook nog een aan de dochter van de voormalige premier, Asquit. En hierin schrijft hij haar o.a de volgende woorden:

“Ik denk dat er een vloek op me rust – want ik hou van deze oorlog. Ik weet het, die vermorzelt en verplettert elk moment het leven van duizenden en toch kan ik het niet helpen, ik geniet er iedere seconde van.” tomatobubble.com/churchill_humiliated.html (zie ook, “Churchill, Hitler, and the Unnecessary War. How Britain Lost its Empire and the West Lost the World”, Patrick J. Buchanan (Crown PublishersNew York) 2008m blz. 43-44) Daar lezen we dat hij deze zinnen zei tegen Violet Asquit, zes maanden na de eerste Slag om Ieper, waar tienduizenden Britse soldaten er hun leven verloren hadden.

En hiermee wordt de “gemoedstoestand” van Churchill waar David LIoyd George het over had, pas goed duidelijk. Hij was eigenlijk niet meer dan een oorlogshitser die glunderde bij het horen van zovele gesneuvelde soldaten (hetzij onder de Geallieerden hetzij onder de Axis) alleen al!

quora.com

Winston Churchill: Druïde & Vrijmetselaar. 

Wat voor velen ook nog onbekend is, is dat Churchill zowel een Druïde als een Vrijmetselaar was. Dit kunnen we zien op filmfragmenten, fotos en afbeeldingen waarop Churchill te zien is terwij hij het bekende V-teken (met de wijs- en middelvinger naar boven uitgestrekt met de ringvinger, pink en duim naar binnen gevouwen) maakt. Dit teken wat algemeen wordt beschouwd als een symbool voor overwinning (“victory”) is in werkelijkheid het symbool van de gehoornde god, de god, Pan. Ook heeft het de betekenis van een vloek (“curse” in het Engels). Verder zijn de twee opgeheven vingers een teken zijn van de Maçonische en Gnostische Wet der Tegenovergestelden. Dit zien we weer terug wanneer we naar de vloer in een Vrijmetselaarsloge kijken. Die bestaat uit witte en zwarte tegels, het zgn, “zwart-witte schaakbord.” Tevens heeft dit de betekenis van een occulte doctrine: 

“Dit is de doctrine warmee orde uit chaos wordt geschapen, de verzoening van de twee tegenovergestelden, goed en kwaad, waarbij satan regeert over de hemel en de hel. 2. Het “V”-teken is ook het teken van de Gehoornde God der hekserij, Pan, of Baphomet, de tweeslachtige” (hermafroditische) “(mannelijke en vrouwelijke bokkengod (waarmee de Wet der Tegenovergestelden weer geïllustreerd wordt.)” 

En net zoals dit met vele andere occulte symbolen het geval is, is ook het “V-teken” te vinden in de Joodse Cabbala wat de bron is van de Vrijmetselarij en vele andere geheime genootschappen. In de Hebreeuwse taal staat de letter “V” voor het woord, “Vau” wat “nagel” (spijker)  betekent en naast dat dit een geheime naam voor “satan” is, is dit tevens de zesde letter van het Hebreeuwse alfabet hetgeen suggereert dat dit het getal in Opebaring 13, “666” symboliseert. (zie voor dit en meer: https://www.bibliotecapleyades.net/sociopolitica/codex_magica/codex_magica25.htm)

De “Vloek” van Winston Churchill.

Nadat Churchill Violet Asquit erover geïnformeerd had dat er een “vloek” op hem zou rusten, zal zij misschien niet begrepen hebben wát hij nu precies bedoelde. Dat hij letterlijk glunderde en straalde van vreugde bij het horen van de vele duizenden Britse soldaten die tijdens de Slag om Ieper om het leven gekomen waren, zal voor haar wel een teken zijn geweest dat er mte hem iets niet in orde was. Maar met de gegevens uit het boek, “Codex Magica” van de evangelist en expert op het gebied van het occulte, Texe Marrs, president van “Power of Prophecy”, zoals die op de hierboven aangegeven website te lezen zijn, wordt duidelijk, wát Churchill met deze “vloek” bedoelde. De man was eigenlijk een oppersatanist, een satansaanbidder. Hoewel hij in zijn vele speeches die hij tijdens WW I (en later ook tijdens WW II als premier van Engeland) hield, de Britse troepen aangemoedigd en geprezen zal hebben, gaf Churchill in werkelijkheid níets om hen. Voor hem waren deze talloze slachtoffers eigenlijk niets anders dan mensenoffers aan zijn god, Pan, Baphomet, geheten! Dát de geschiedenis ons hem als een moedig, rechtvaardig een oprecht man voor ogen afschildert en niet zoals hij wérkelijk was, is echter niet verwonderlijk. Die heeft hij nl. zelf in zijn voordeel geschreven. “Sir” Winston Churchill, naar buiten toe een “oorlogsheld”, achter de schermen was hij als Vrijmetselaar en Druïde eigenlijk niets anders dan een massamoordenaar! 

BrainyQuote.com

Ton Nuiten – Woensdag 18 Oktober 2017.

In oktober 2016 was het eindelijk gereed: een vloerschildering bij de voor iedereen bekende Eifeltoren te Parijs. Op deze schildering zijn witte menselijke figuurtjes te zien die overdekt worden met zwarte figuurtjes. Dit werk is gecreeërd door Cleon Peterson, een kunstenaar die in het verleden verschillende cartoons gecreeërd had. Peterson vertelt over zijn schildering te Parijs dat dit symbool is voor de eenheid der mensheid. https://www.youtube.com/watch?v=23wg6nTj50s (“Endless Sleep” from Cleon Peterson at the Eiffel Tower – Nuit Blanche 2016″) En dit klinkt natuurlijk heel mooi en positief; want wees nu een eerlijk: wíe zou er nu geen verbroederlijke eenheid der volken willen?

“Endless Sleep”: Symbool voor de Vermenging der Blanke en Niet-Blanke Volken. 

Het kunstwerk wat Peterson gecreeërd heeft, symboliseert volgens Peterson zoals gezegd de eenheid der volken en hij heeft er de titel, “Endless Sleep” (Eindeloze Slaap) aan gegeven. En dit is wel een vreemde titel om een kunststuk wat de verbroedering der volken moet symboliseren de benaming “Endless Sleep” te moeten geven. Wát is hier nu het doel precies van? Wát beeldt Peterson met dit kunstwerk nu wérkelijk uit? Allereerst dit: Peterson schijnt een voormalige drugsverslaafde te zijn die in het verleden cartoons getekend heeft waarin moord en doodslag tussen zwarte en blanke mensen het hoofdmotief is. In één van deze cartoons is te zien dat blanke mensen zwarte mensen vermoorden. In de volgende drie is dit eveneens het geval. Wát Peterson hiermee uit wil beelden, is dat blanken geneigd waren zwarten te doden. Wat nu het kunstwerk, “Endless Sleep” betreft, de zwarte figuurtjes die de blanke overdekken lijken met hun handen de genitaliën die van de blanke figuurtjes aan te raken. En wat andere cartoons betreft, Peterson heeft er enkelen van gemaakt wat moord en geweld door zwarten tegen blanken weergeeft. Een ervan is getiteld, “Violence Against Women: Title unknown”, Een ander heeft de titel, “Violence against Women: Man of War. Weer een ander is getiteld, “Race War: End of Night.” “Race War: The Hanging Tree”, is weer een ander. En de cartoon waarop te zien is hoe blanken door zwarten worden vermoord in een woud, heeft de titel, “Race War: Glory.” En de cartoons getiteld, “Race War: Judgment” en “Race War: Purity”, “Race War: Mercenaries,””Degeneray: End of Empire” “Degeneracy: Justice”, geven dezelfde scenes weer. Daarna volgt een cartoon waarop te zien is hoe zwarten kennelijk een of ander occult ritueel uitvoeren waarbij het christelijk kruis door een van hen ondersteboven wordt gehouden: een veel voorkomend verschijnsel in het satanisme! Het is getiteld, “Occult: King of Light.” Nu schijnt Peterson wier werken zoals we gezien hebben vnl. geweld, moord en doodslag als onderwerp hebben, goede connecties te hebben met het Franse bankiersechtpaar, Benjamin en Ariane de Rothschild. https:”www.youtube.com/watch?v=2IIYReYoKz0 (“Endless Sleep in Paris: Exposing Anti-White Art”) En die maken uiteraard deel uit van de rest der Rothschilds in  Europa. En dit brengt ons dan bij het duistere plan wat Richard Koudenhove Kalergi al vele jaren eerder voor ogen had: De Vermening van blanke Europese volken met niet-Europeanen wat moet leiden tot een “stille genocide” van de blanke rassen!

smoloko.com

Richard Koudenhove Kalergi & zijn “Pan-Europese Beweging.” 

Wie was nu Richard Koudenhove Kalergi? Hij was de zoon van de Oostenrijkse diplomaat, Heinrich van Koudenhove Kalergi die gehuwd was met de Japanse Mitsu Aoyama. In 1922 richtte Kalergi Jr. de Pan-Europese Beweging op waarvan het doel was een door de Verenigde Staten geleide federatie van naties te creeëren. En dit moest dan leiden tot een wereldregering. Met de opkomst van Benito Mussolini (Italië), Adolf Hitler (Duitsland) en generaal Francisco Franco (Spanje) werd het Kalergi-plan (tijdelijk achteraf) op een zijspoor gemanoeuvreerd. Na de Duitse nederlaag in 1945 werd dit plan weer geactiveerd en werden er stappen mee uitgewerkt waardoor het uiteidenlijk vrucht begon af te werpen. In zijn boek, “Practischer Idealismus” (Praktisch Idealisme) wat hij overeenkomstig zijn plan geschreven had, lezen we o.a. het volgende:

“De mens van de toekomst zal van een vermengd ras zijn. De rassen en klassen van vandaag zullen geleidelijk aan verdwijnen vanwege de verwijdering van ruimte, tijd en vooroordelen. Het Euraziatisch-Negroïde ras van de toekomst, in voorkomen gelijk aan de oude Egyptenaren, zal de diversiteit der volken vervangen door de diversiteit van individuën.”

Kalergi schreef echter ook nog iets ánders:

“Europa zal in plaats van het Europese Jodendom te vernietigen, tegen haar wil in het tactgevoeligheid en onderwijs bijbrengen waardoor het door dit kunstmatig ontwikkelingsproces waardoor het tot haar toekomstige status als leidende natie zal worden gebracht. Het is niet verrassend dat het volk wat aan de ghetto-gevangenis wist te ontkomen de geestelijke adel van Europa werd. Aldus creeërde de meelevende zorg die Europa het gaf, een nieuwe geslachtslijn van aristocraten. Dit gebeurde nadat de Europese feodale aristocratie vanwege de emancipatie der Joden ten val werd gebracht.” 

Wát Kalergi hiermee aan gaf is dat de blanke volken geleidelijk aan moesten verdwijnen via vermening met donkere en zwarte rassen. Ook schreef hij dat het Europese Jodendom niet door Europa vernietigd zou worden maar dat het door de steun en zorg die het aan het Jodendom zou geven, ervoor zou zorgen dat dit de “geestelijke adel van Europa” zou worden. Het dient ook te worden vermeld dat de Europese Pan-Beweging gefinancieerd werd door Joodse miljardairs zoals Rothschild, Bernard Baruch en Warburg o.a. Tot de “geestelijke adel” behoren vandaag de dag mensen zoals George Soros, Sir Evelyn Rothschild, Jacob de Rothschild en Arthur Ochs-Sulzberger om er maar enkelen te noemen. En wanneer men nog eens goed naar de zwarte figuurtjes op het kunstwerk van Peterson kijkt, zien we dat de verbonde armen ervan samen een ster van David vormen! Het zal daarom duidelijk zijn dat het kunstwerk van Peterson een soort van huldebetoon aan de “geestelijke adel” is. Zie voor dit en meer: tomatobubble.com/id979.html (“The Kalergi Plan for European Genocide”)

Europa Overstroomd door Migranten. 

Vandaag de dag zijn  we al enige tijd getuige van de instroom in Europa van enorme aantallen migranten uit o.a. Iraq, Afrika en Syrië. En het is nu op déze wijze dat het Kalergi-plan vérder vervuld zal worden. De meesterbreinen achter de op leugens gebaseerde oorlogen die door de Verenigde Staten zonder enige provocatie van deze landen zijn gelanceerd of nog gelanceerd zúllen worden (zoals ook waarschijnlijk Iran, Noord-Korea en mogelijk nog andere landen in het Midden-Oosten) zijn de Amerikaans -Joodse Conservatieven met hun slaafse vazallen zoals de (nu voormalig) Britse premiers, Tony Blair en Cameron.  En dankzij deze oorlogen en de daaropvolgende Amerikaanse bezetting in o.a. Iraq, de creatie van IS door o.a de CIA en de Mossad, zijn er grote stromen migranten Europa (en de Verenigde Staten) binnegekomen. En mocht president Donald Trump (onder invloed van een ánder lid van de “geestelijke adel”, Jared Kuschner), het met zijn oorlogsretoriek zover krijgen dat de Verenigde Staten ook tegen Iran en Noordkorea ten strijde zal trekken, dan zullen zowel Europa als de Verenigde Staten zware tijden te wachten staan. En door de daaropvolgende enorme migrantenstromen die zowel Europa als de VS binnen zullen stromen, zal het Kalergi-plan voor Europa vérder vervuld worden. En door middel van de vermening van de blanke volken met de niet-blanken, zullen de eersten geleidelijk aan worden verwijderd, precies zoals het plan van Kalergi dit vereist. We kunnen dan ook spreken van een stille blanke genocide! De enigen echter die niet aan een dergelijke genocide zullen worden blootgesteld, zijn de leden van de “geestelijke adel.” Zij zullen de “leidende natie” van de toekomst worden. Om precies te zijn: de ‘leidende Joodse Adel” die zelf van geen integratie wil weten en die voorbestemd is een gebastaardiseerde mensheid te ;eiden! Het is van belang om hierbij te vermelden dat we het hier níet hebben over de talloze lieve Joodse medemensen die geassimileerd zijn door niet-Joodse mannen/vrouwen te trouwen. Integendeel! We hebben het hier over Joodse organisaties die eveneens deel uitmaken van de “geestelijke adel”! En mét de vérdere uitvoering van het Kalergi-plan zal een Joodse wereldregering geleidelijk aan naderbij komen.

politicalirish.com

Maar … Wat Zegt de Bijbel? 

Voor velen (waaronder de christenzionisten), zal al het bovenstaande neerkomen op racisme en anti-Semitisme. Dit komt grotendeels omdat zij het grotere beeld achter de huidige problemen niet zien. En dit is hen ergens dan ook  niet kwalijk te nemen; de gevestigde media heeft ons dit “grotere geheel” altijd onthouden! Maar … wat heeft nu de Bijbel te zeggen over dit onderwerp? Laten we eerst eens naar het eerste bijbelboek, Genesis, gaan en wel hoofdstuk 11. Daar lezen we de volgende geschiedenis:

“Heel de aarde had één taal en eendere woorden. En het gebeurde, toen zij naar het oosten trokken, dat zij een vlakte in Sinear vonden. Daar gingen zij wonen. En zij zeiden allen tegen elkaar: Kom, laten wij kleiblokken maken en die goed bakken! En de kleiblokken dienden hun tot steen en het asfalt diende hun tot leem. En zij zeiden: Kom, laten wij voor ons een stad bouwen, en een toren waarvan de top in de hemel rijkt en laten we voor ons een naam maken; anders worden wij over heel de aarde verspreid! Toen daalde De HEERE neer om de stad en de toren te zien die de mensenkinderen aan het bouwen waren, en de HEERE zei: Zie, zij vormen één volk en hebben allen één taal. Dit is het begin van wat zij gaan doen, en nu zal niets van wat zij zich voornemen te doen, voor hen onmogelijk zijn.Kom, laten Wij neerdalen en laten Wij hun taal daar verwarren, zodat zij geen van allen elkaars taal zullen begrijpen. Zo verspreidde de HEERE hen vandaar over heel de aarde, en zij hielden op met het bouwen van de stad. Daarom gaf men haar de naam Babel; want daar verwarde de HEERE de taal van heel de aarde, en vandaar verspreidde de HEERE hen over heel de aarde.” (Genesis 11:1-9)

Wat we hier lezen, is dus zoals al duidelijk is, dat de toenmalige mensheid één taal sprak en voor zich een stad en toren wensten te bouwen om niet te worden verspreid over de aarde en om zich een naam te maken. Wát zij waarschijnlijk van plan waren te doen, was om er een soort van “wereldregering” te vestigen. God nu, wíst als zij in dit voornemen zouden slagen, zij dan ook tot álles in staat waren. Dit zou dan o.a. hebben geleid tot een onderdrukkende dictatuur! Om dit te verhinderen, besloot God de enige taal die zij allen spraken te verwarren door er de verschillende vreemde talen te introduceren waardoor zij elkaar niet meer konden verstaan en dus ook niet konden begrijpen. En alzo zijn de verschillende nationaliteiten er tot stand gekomen. Het zgn. nationalisme is dan ook door God verordineerd! En de apostel, Paulus, zou veel later tot de bevolking van Athene het volgende zeggen over God:

“En Hij maakte uit één bloed het menselijk geslacht, om op heel de aardbodem te wonen; en Hij heeft de hun van tevoren toegemeten tijden bepaald, en de grenzen van hun woongebied, opdat zij de Heere zouden zoeken, of zij Hem al tastend zouden mogen vinden, hoewel Hij niet ver is van ieder van ons.” (Handelingen 17:26-27)

We lezen dus eerst dat God de mens geschapen heeft om op “heel de aardbodem” te wonen en niet slecht op een bepaalde plaats zoals dit met de mensheid te Sinear het geval was. Tevens heeft Hij dan ook de grenzen van hun woongebied vastgesteld en dit wil dan natuurlijk zeggen de grenzen der landen. En dit heeft dan weer te maken met het nationalisme waarvan we al zeiden dat dit goddelijk verordineerd is. En zo heeft God de identiteit én etnociteit van élk volk in gesteld! En waaróm heeft Hij de grenzen (en dus het nationalisme, de identiteit én etnociteit van élk volk) ingesteld? Juist, “opdat zij De Heere zouden zoeken…” En dit wil dan weer zeggen dat indien die grenzen en de etnociteit van elk volk worden geschonden, opgeheven, de mensen minder geneigd zulen zijn God te zoeken en dit zal er niet beter op worden daar de vele migranten die we nu al hebben, er een andere dan de christelijke geloofsovertuiging op nahouden. Vermenging tussen de Europese en donkere en zwarte volken is dus eigenlijk tevens een aanval op het Christendom! En zo dient het Kalergi-plan eigenlijk twee doelen: de geleidelijke verdwijning van de Europees-blanke rassen en daarmee tevens het Christendom! Wat de mensheid in het zeer verre verleden had getracht te doen maar daarin door God Zelf verhinderd werd te doen, zal dankzij het Kalergi-plan later werkelijkheid worden. En het is de kunstenaar, Cleon Peterson, die hier nu zijn bijdrage aan heeft geleverd.

faithandheritage.com

Ton Nuiten – Maandag 28 Augustus 2017.