Op woensdag 15 februari 2017 kwam The Wall Street Journal met een artikel, ‘Filming the Camps: From Hollywood to Nuremberg’ Review: Documenting Atrocities.” In dit bericht schrijft Mark Yost dat er tijdens de Tweede Wereldoorlog op directe orders van Dwight Eisenhower (destijds de oppercommandant der Geallieerde Strijdkrachten in Europa), een speciaal team werd opgericht, de Special Coverage Unit, om in Europa verslag te doen over en opnamen te maken van de gruwelen die de Nazi’s er in het Duitse kamp, Dachau, hadden gepleegd. Dit verslag moest zó worden gedaan dat de bewijzen van de gruwelen die hiermee zouden worden verkregen, “aanvaardbaar moet zijn voor militaire tribunalen of gerechtshoven.” Een van hen die hieraan deelnamen, Ivan Moffat, zou later op 3 mei 1945 over de crematoria en de gaskamer van Dachau noteren dat er “geen formeel bewijs” was dat die ook werkelijk gebruikt waren. Maar, zo werd er in het artikel bijgevoegd, dat formeel bewijs zou later komen. Het artikel begint ermee te vermelden dat de gegevens van de Nazi’s, crematoria, barakken, persoonlijke getuigenissen etc. genoeg zijn als bewijs om daarmee elke holocaust-ontkenner het zwijgen op te leggen. air.wsj.com/article/SB11319438290653513351704582619502585864984.html
Welnu, wát zien we hier nu precies? Allereerst moest het verslag over de gruwelen die men er in Dachau aangetroffen had zodanig bewerkt, aangepast, gefilterd en op maat gesneden worden zodat kon worden “bewezen” dat het kampbestuur in Dachau zich inderdaad schuldig zou hebben gemaakt aan gruwelen die men zich zelfs in zijn vreselijkste dromen niet voor mogelijk had gehouden. Ten tweede, echte bewijzen dat de Nazi’s zich in Dachau ook schuldig hadden gemaakt aan gruwelijke misdrijven wáren er wel nog nog niet, maar daar zouden ze naar op zoek gaan en die toch zéker vinden! Maar het stond voor hen al van tevoren vast dat die “bewijzen” er al waren vóór die werden ontdekt. En door de hele zaak te vedraaien, heeft men alzo “bewezen” dat het kampbestuur te Dachau de gruwelen inderdaan had gepleegd. Kortom: de leden van de Special Coverage Unit hadden een uitzonderlijk propagandaverhaal over Dachau in elkaar weten te draaien!
“GASKAMMER getarnd als “Brausebad – war nicht in Betrieb.”
Vandaag de dag weten velen nu dat het overgrote deel aan gegevens over de zgn. “vernietigingskampen” volkomen onjuist is gebleken. Dit dankzij de vele inspanningen van revisionisten zoals Fred Leuchter, Robert Faurisson, Germar Rudolf, Ernst Zundel, David Irving, Ditlieb Felderer, Carlo Mattogno en anderen die hiervoor letterlijk hun carriëre en reputatie op het spel hadden gezet. Nadat zij hun gegevens over de waarheid over de Duitse kampen in de vorm van boeken, tijdschriften, artikelen wereldkundig hadden gemaakt, hébben zij ook zwaar geleden doordat zij wat hun reputatie en inkomsten betreft, volkomen geruïneerd en te gronde werden gericht. We kunnen het ons nog herinneren: macabere en bizarre beelden over de televisie waarin te zien zou zijn dat gevangenen (vnl. Joden) in Dachau onder begeleiding van een spelend orkest naar hun dood werden gevoerd. En wanneer dit gebeurd zou zijn weten we niet, maar iemand heeft er later een bord neergezet met de woorden (in vier verschillende talen waaronder het Duits):
“GASKAMMER getarnd als “Brausebad” – war nicht in Betrieb.” (Gaskamer gecamoufleerd als “Douchecel” – was niet in Gebruik.)
Er wás dus een gaskamer maar die bleek echter nooit in gebruik te zijn genomen! En de vele doden die de Amerikanen er nadat zij Dachau hadden bevrijd er aantroffen, waren niet het slachtoffer van een bewust Nazi-vernietigingsbeleid; dát er te Dachau (en ook de overige Nazikampen zoals Auschwitz) letterlijk bergen van lijken lagen, was hoofdzakelijk te danken aan de Geallieerde terreurbombardementen die uiteindelijk de hele Duitse infrastructuur hadden verwoest. Het Zyklon B-gas wat uitsluitend werd gebruikt om er o.a. de kleding en het beddengoed van de geïnterneerden mee te desinfecteren (en niet om hen ermee te vergassen!) kon vanwege de door de Geallieerden aangerichte verwoestingen tenslotte niet meer worden getransporteerd naar de kampen. Resultaat: de uitbraak van een omvangrijke tyfus-epidemie waardoor talloze geïnterneerden omkwamen.
Kennelijk is men van plan om met deze propagandafilm over Dachau weer eens de emoties flink mee op te zewpen, en … “opdat we dit maar nooit zullen vergeten!
Schindler’s List, of … “Swindlers List”?
Er zijn er nu velen die bekend zijn met de film, “Schindler’s List”, een film over een fabrieksdirecteur die erin zou zijn geslaagd vele Joodse kampgevangenen het leven te redden door hen in zijn fabriek te laten werken. De film is (volgens de officiële lovende recensies die het inmiddels heeft gekregen) gebaseerd op de werkelijkheid en is dan ook een waarheidsgetrouwe documentaire. De film zelf is geregisseerd door de Amerikaans-Joodse Hollywood-regisseur, Steven Spielberg. Nu zijn vele films gebaseerd op gedocumenteerde boeken of gewoon op romans heel gewoon. Dus ook deze film is voordat die zou worden geproduceerd, gebaseerd op het gelijknamige boek. Dit boek werd geschreven door Thoma Keneally. Nu blijkt het zo te zijn dat het boek vanaf het begin nooit op historische gebeurtenissen in WW II is geweest maar dat het in plaats daarvan een fictie, niet meer dan een roman is geweest! Nu had Bradley Smith in de lente van 194 ontdekt dat het woord, “fictie” wat bij de vorige uitgaven van “Schindler’s List” op de achterkant van de titelpagina had gestaan, spoorslag verdwenen bleek te zijn; waarschijnlijk heeft iemand dan toch in de gaten gekregen dat een verzonnen roman niet tegelijkertijd een op waarheid gebaseerd boek én tegelijkertijd een fictieve roman kan zijn en heeft hij het betreffende woord later naar de eeuwige velden der vergetelheid gezonden! En nu hebben we dan hoegenaamd een “goed gedocumenteerd boek” en een “goed gedocumenteerde film”! http://www.fpp.co.uk/Auschwitz/docs/controversies/Schindler/Fiction.html
“De Kinderkaravaan”: Nooit Gebeurd.
In 1949 schreef de schrijfster, An Rutger van der Loeff, een boek getiteld, “De Kinderkaravaan.” Hierin worden de wederwaardigheden beschreven van de familie Sager, eigenaars van een boerderij. Nu had de familie gehoord dat een Dr. Whitman Oregon had bereikt en er intussen een dorp had gesticht, zij hun kinderen in een karavaan naar wilden sturen om hen daar op te laten groeien. Na uit Fort Lamarie te zijn vertrokken met een karavaan bestaande uit wagens en vee, maakt de familie al spoedig kennis met hevige stormen die er zich dan voordoen. Nadat Naomi Sager onderweg is bevallen van een kind, wordt zij hevig ziek. Later wordt ook haar man, Henry ziek en beiden overlijden niet lang daarna. De kinderen van de overleden ouders besluiten dan om zelf op eigen kracht met de baby verder naar Oregon te gaan. Dit doen zij dan onopgemerkt door de rest van de karavaan. Aanvankelijk lijkt de reis mee te vallen maar het wordt moeilijker voor de kinderen wanneer die rivieren over moeten steken; en Cathie verdween bijna in het drijfzand. Hun koe die luistert naar de naam Anna, en os die Walter heet, worden hen ontnomen doordat zij worden beroofd. Hun hond die Oscar heet, komt na ook te zijn meegenomen, op eigen kracht weer naar hen terug. Ook moeten zij nog een overstroming doorstaan. Een samenvatting van “De Kinderkaravaan” werd gegeven door de student, Paul, uit H1D. Hij zegt het boek gelezen te hebben en vond het een goed boek. Maar hij zei er nóg iets bij:
“Er staat in het boek dat het een waar gebeurd verhaal is, maar dat kan ik bijna niet geloven, want er gebeuren soms hele vreemde dingen.” https://www.scholieren.com/boekverslag/65021
Wel, Paul heeft er destijds met zijn sterke vermoeden dat het verhaal over de kinderkaravaan niet waar zou kunnen er zijn beslist niet naast gezeten toen hij zijn recensie over “De Kinderkaravaan” schreef; op 17 augustus 2012 kwam het Nederlands Dagblad met een artikel van de hand van Imco Lanting die wist te melden dat het boek weliswaar “fantastisch” was, maar … dat het verhaal niet waar gebeurd was! https://www.nd.nl/nieuws/boeken/de-kinderkaravaan-fantastisch-maar-niet-waar.309450.lynkx Welnu, waarom hebben we nu dit boek besproken? Dit heeft toch niets uit te staan met “Schindler’s List” of de holocaust? Dat is natuurlijk waar. Maar wát we nu duidelijk wilden maken, is dat waar het “De Kinderkaravaan” aangaat, er geen kritiek zal zijn geleverd door hen op Paul die vonden dat dit boek tóch op ware gebeurtenissen gebaseerd zou kunnen zijn. Zover bekend, heeft niemand dit ook gedaan. Maar … als het over de holocaust gaat of daarmee gerelateerde gebeurtenissen en men uit dan openlijk en hardop zijn twijfels, dan wéten we dat het daarna dan niet lang rustig zal blijven! Zover bekend heeft Paul, de recensent, geen reprimande en/of straf gehad omdat hij het boek De Kinderkaravaan” “ontkend” had! Wel, als dit nu met “De Kinderkaravaan” kan, zou dit eigenlijk ook moeten kunnen met het boek “Schindler’s List” en het gelijknamige boek waarop de film is gebaseerd.
Irene Weisberg Zisblatt: Herinneringen aan Gruwelsprookjes uit Aladin’s “Duizend- en- een- Nacht.”
Een van de vele holocaust-overlevenden die zijn/haar verhaal voor de televisie heeft gedaan over de kampervaringen in o.a. Auschwitz tijdens WW II is Irene Weisberg Zisblatt. Zij beweerde dat het prikkeldraad rond het kamp, elke maal dat er een transport gevangenen arriveerde, onder stroom werd gezet. Zij vertelde eveneens dat gevangenen op dit prikkeldraad afliepen om er zo hun eigen leven mee te benemen. Maar de Nazi’s die het kamp runden waren hier helemaal niet tevreden mee, zo vertelde Zisblatt; die wilden nl. zélf besluiten wanneer gevangenen zouden sterven en wilden daarom niet dat de gevangenen dit voor zichzelf zouden besluiten. Dus wat deden die? Voor elke gevangene die zich het eigen leven zou benemen d.m.v. het geëlectrificeerde prikkeldraad zou het kampbestuur vijf gevangenen dood laten martelen als straf. En inderdaad: vanaf dat moment trachtten gevangenen zich niet meer te doden via dit prikkeldraad. Dit was haar getuigenis zoals Zisblatt dit in 1995 vertelde. In 1998 gaf Zisblatt weer haar getuigenis in verband met de Joodse Hollywood-regisseur, Steven Spielberg en zijn “The Last Days”, een documentaire over de holocaust die een Oscar in de wacht had weten te slepen. Daar vertelde zij dat het er honderd gevangenen waren die als vergeldingsmaatregel door de Nazi’s werden vermoord om gevangenen ervan te weerhouden zichzelf het leven te benemen! In 1995 vertelde Zisblatt tijdens een interview dat zij een van haar familieleden, haar broertje David Seigelstein, (5 jaar) had verloren aan roodvonk en wel voor te worden getransporteerd naar Auschwitz. In haar autobiografie van 2008, “The Fifth Diamond”, schreef Zisblatt dat David in Auschwitz om het leven kwam op de leeftijd van zeven jaar. https://zionistreport.com/2017/05/video-irene-weisberg-zisblatt-holohoax-lies/ In 1995 was het vijftig jaar geleden dat WW II eindigde en later de gruwelen in de Nazi-kampen voor de hele wereld aan het licht kwamen. Al die tijd had Zisblatt over haar ervaringen in Auschwitz en andere kampen gezwegen. Maar in 1994, het jaar waarin de film, “Schindler’s List” uitkwam, besloot zij alsnog haar verhaal te doen. En in 1995 werd Zisblatt zoals al aangegeven, over haar ervaringen geïnterviewd. In de film, “The Last Days” (waar later in 1999 ook een boek over gepubliceerd werd, vertelde Zisblatt dat haar moeder haar voordat zij naar Auschwitz zou worden gezonden, haar vijf diamanten gaf. Om te voorkomen dat de Nazi’s zouden ontdekken dat zij die diamanten bij zich droeg toen zijn eenmaal in het kamp was, slikte Zisblatt die in, die er later met haar ontlasting weer uit kwamen. Daarna reinigde zij die, slikte die weer in todat die er later weer met de ontlasting uit kwamen. Soms zuiverde zij de diamanten in de soep die zij en de overige gedetineerden zouden krijgen. Dit proces vond enkele malen achtereen plaats (althans, als we Zisblatt mogen geloven!) Het zal echter duidelijk zijn dat het getuigenis wat Zisblatt vertelde, onmogelijke fragmenten en tegenstrijdige verklaringen bevat. Maar binnen de gevestigde media en pers zal er echter niemand zijn die hier ook maar aan het verslag van Zisblatt durft te twijfelen, al was het alleen maar om niet voor anti-Semiet versleten te worden!
Gaskamers in Auschwitz & andere Kampen: Jazéker!
De vraag is nu: waren er in de verschillende Nazi-kampen nu gaskamers of niet? Want binnen de revisionistische beweging is heir toch wat verwarring over; sommigen beweren dat die er níet waren, anderen weer wél. Wat is nu het antwoord? Het antwoord is: die wáren er wel maar werden niet gebruikt om hier Joden (of wie dan ook anders) mee te vergassen! Wel, áls die er dan waren, hoe zagen die er dan uit? Kijk hier maar eens onder naar deze foto.
Hier hebben we de gaskamers waarin naar verluidt, duizenden Joden in werden gepropt om hen vervolgens te vergassen! Die gaskamers werden natuurlijk ook ontdekt door de Geallieerden nadat die de kampen hadden bevrijd, maar hier werd voor de handigheid en het grote gemak maar niets over meegedeeld via de media! In plaats daarvan werden ons beelden getoond van o.a. een veronderstelde gaskamer in Auschwitz waar (wederom naar verluidt) duizenden Joden in zouden zijn vergast! By the way, de “gaskamer” te Auschwitz bleek achteraf een houten toegangsdeur te hebben wat er op wijst dat die toch niet zo luchtdicht zal zijn geweest. Het gevolg zou natuurlijk zijn dat als die “gaskamer” wérkelijk zou zijn gebruikt als “vernietigingsgaskamer”, het gas ook via de kieren van de houten deur naar buiten zou zijn gestroomd. En om lastige en kritische vragen over de gaskamers te voorkomen, werd ook hier (wederom voor de handigheid en het grote gemak) maar niets via de media over meegedeeld.

furtherglory.wordpress.com
Dodenkampen in het Derde Rijk: Jazéker.
De volgende vraag: Waren er nu wérkelijk dodenkampen in het Derde Rijk (zoals Nazi-Duitsland tijdens WW II werd genoemd)? Het antwoord is: Jazéker, die wáren er. Maar die stonden niet onder het gezag van de Nazi’s en werden er pas vlak na het einde van WW II in Duitsland opgericht. En wel op uitdrukkelijke orders van niemand minder dan Dwight “Ike” Eisenhower! In de Rhine-Meadows Death Camps zoals deze kampen bekend werden, werden miljoenen ontwapende Duitse militairen in grote open en omheinde vlakten in Duitsland ondergebracht. Hier zouden zij voor lange tijd blijven. Blootgesteld aan de weersomstandigheden en zónder dat hen ook maar enige vorm van voedsel of drank werd gegeven en vanwege ziekten zoals o.a dysenterie (een vreselijke vorm van diarree) zouden er miljoenen Duitse krijgsgevangenen aan de ellende bezwijken! Om te voorkomen dat zij zouden worden behandeld overeenkomstig de Conventie van Geneve, werden zij onder de order door Eisenhower uitgevaardigd op 10 maart 1945 bestempeld niet als “krijgsgevangenen” maar als “ontwapend vijandig personeel.” Maar náást deze kampen hadden de Geallieerden tonnen aan voedsel opgeslagen, meer dan genoeg om er naast hen zelf er iedereen mee te voeden. Zij hadden ook de beschikking over grote medische voorraden. En iets verderop stroomde de rivier, de Rijn, waarvan het geluid van de waterstroom de Duitse krijgsgevangenen tot grote wanhoop zal hebben gedreven daar die zoals gezegd naast voedsel ook geen drank aangereikt kregen! En de medische voorraden werden niet gebruikt om er de gevangenen de noodzakelijke medische zorg mee te geven. En Eisenhower deed nóg iets: Hij vaardigde een verbod uit waarbij het iedere Duitse burger werd verboden om voedsel te geven aan deze krijgsgevangenen! En wel op straffe des doods! Deden sommigen dit tóch en het werd ontdekt, dan werden die zonder pardon doodgeschoten! Let wel, deze burgers wilden van het weinige wat zij nog aan voedsel hadden (daar Duitsland eerder door de Geallieerden door hun terreurbombardementen tot pulver gereduceerd was) aan deze krijgsgevangenen geven! Eisenhower verklaarde dat hij niet slechts de dood en vernietiging wilde zien van het Duitse Nazi-regime en de SS etc., hij wilde de vernietiging zien van het gehele Duitse volk! Hier is een video over de Rhine-Meadows Death Camps: https://vn.com/eisenhower_death_camp_youtube Dus: wáren er nu werkelijk dodenkampen in het Derde Rijk? Jazéker: de dodenkampen van Dwight “Ike” Eisenhower!
Operation Keelhaul: Het Doelbewuste Vernietigingsbeleid waarbij Miljoenen Vluchtelingen voor het Communisme werden Overgeleverd aan de Joods-Russische Bolsjewisten … dankzij Eisenhower.
De Rhine-Meadows Death Camps waren echter niet het enige “wapenfeit” wat Eisenhower op zijn geweten had. Zowel vóór als tíjdens WW II waren er tallozen erin geslaagd aan de Communistische tirannie onder Josef Stalin (op de achtergrond gecontroleerd door Joden) te ontkomen. Ook zij -zowel militairen als burgers- werden later geïnterneerd door de Geallieerden. Onder hen bevond zich ook de Russische generaal, Andrei A. Vlasov. Toen hij nog in dienst was in het Rode Sovjet-leger, had Vlasov Moskou met succes weten te verdedigen tegen de Duitse aanvallen. Later werd hij een tegenstander van het Russische Sovjet-regime. In juli 1942 werd Vlasov door de Duitsers krijgsgevangen genomen. En aangezien hij toen al een flinke arversie had tegen het Sovjet-regime, besloot Vlasov de Duitsers te helpen in hun strijd tegen het Bolsjewisme. En zij besloten hem op zijn beurt te helpen door het aanwerven van strijders voor zijn Russkaya Osvoboditelnaya Armia ofwel het Russische Bevrijdingsleger. Dit met het doel Rusland te bevrijden van de Stalinistische tirannie. Maar nu bevond ook hij zich in krijgsgevangenenschap der Geallieerden. Over deze talloze vluchtelingen lezen we o.a. het volgende:
“Operation Keelhaul was created and executed by the U.S. and Britain literally to the genocidal death of millions by U.S. Military hands that corraled the broken people and placed them on transports back to Russia were death or slave labor awaited.
In 1945, General Dwight Eisenhower ordered that “Operation Keelhaul” be put into effect. This involved rounding up and shipping back to “their countries of origin.” ALL the refugees for Communism: men. women and children, soldier of civilian, male or female – even though many of them had been fighting on OUR side during the war. Since all of Eastern Europe was then under Communist domination, sending these people back was, quite literally, a sentence of death, some by immediate execution and the rest by slow extermination by overwork and malnutrition in the Soviet slave labor camps in Siberia.
These people were rounded up at bayonet point, forced into freight cars and shipped off to a terrible fate. There was no accurate count kept but the MINIMUM figure was 2.000.000 people and a maximum of 5.000.000. The elimination of all these anti-Communist people made the Communist domination of Eastern Europe MUCH easier. And the American people were kept blissfully unaware of this action which Eisenhower enforced rigidly, even though it violated international law, the laws of his own country and laws of humanity.” https://tabublog.com/2014/05/26/operation-keelhaul-untold-americanbritish-genocide/
Dwight “Ike” Eisenhower: “the Terrible Swedish-Jew.”
Maar wat voor iemand was Eisenhower nu wérkelijk? Was hij nu een Amerikaan, een Zweed, of had die een andere nationaliteit? Had hij misschien Nederlandse voorouders? Dit alles is natuurlijk mogelijk. Maar het was het West Point yearbook waarin zijn wáre nationaliteit werd onthuld: de “Teribble Swedish-Jew.” Hij was dus een Jood en als zodanig gaf hij opdracht tot zowel de massale genocides van miljoenen Duitsers én miljoenen vluchtelingen die aan het Communisme waren ontkomen!
Tot Besluit.
Zoals hierboven allemaal te zien en te lezen is, hebben we weer bepaalde historische feiten besproken waar door de media geen aandacht is besteed. En daar waar dit tegen alle verwachting in, wél het geval mocht zijn, is dit slechts fragmentarisch, oppervlakkig en met de “Ja, maar de schuldigen waren Hitler, Nazi-Duitsland en de vaderen van de huidige Duitse generatie-gezindheid gedaan. En o ja, voordat we het nog zouden vergeten: gisteren 15 mei 2017, was het 69 jaren geleden dat er 700.000 onschuldige Palestijnen door Joodse terroristen o.l.v. David Ben-Gurion met zijn genocidale Plan Dalet, uit Palestina werden weggezuiverd.
Ton Nuiten – Dinsdag 16 Mei 2017.