Tijdens het surfen over het internet, kom je af en toe dingen uit het verleden tegen (dat is: gebeurtenissen die in Nederland voor kortere of langere tijd voor onrust hebben gezorgd.) Een van deze voorvallen was de Zaak-Aantjes. En die had te maken met het lidmaatschap van Willem Aantjes (eens fractievoorzitter van het Christelijk Democratisch Appél (kortweg het CDA genaamd) bij de Landstorm Nederland; de Landstorm Nederland was een afdeling van de Waffen-SS, die opgericht was om te worden ingezet tegen verzetstrijders en de troepen der Geallieerden. De vraag is nu, hóe is deze affaire (die in hogere politieke kringen al langer bekend was) nu precies aan het licht gekomen?

Wim Aantjes, de Neutronenbom & de NAVO. 

Op maandag 6 november was bekend geworden dat Aantjes zich in oktober 1944 vrijwillig had aangemeld voor de Landstorm Niederland. De krant, De Waarheid, beschreef de verontwaardiging die er destijds in Nederland heerste na het openbaar worden van het lidmaatschap van Aantjes bij de Waffen-SS. En het Limburgs Dagblad wist later te melden dat Aantjes zijn politieke functies had neergelegd nadat hij in de Schepezaal van Nieuwpoort zijn uittreding uit de politiek had aangekondigd. Nu was het plan om Aantjes’ lidmaatschap bij de Waffen-SS aan de wereld te onthullen, niet bepaald uit de lucht komen vallen. Het was niet zo dat men na langdurig zoeken en speuren er eenmaal achter was gekomen dat Aantjes er een “besmet verleden” op nahield; in hogere ploitieke kringen was dit zoals gezegd, al langer bekend. Maar…waarom werd diens lidmaatschap uit het verleden juist nu in de openbaarheid gebracht? Wel, dit is eigenlijk terug te voeren op wat o.a de Leidsche Courant van woensdag 27 september 1978 wist te melden; Aantjes had zich nl. stevig verzet tegen de komst van de plaatsing van de neutronenbom vanuit de Verenigde Staten in Nederland. Mocht de NAVO hierin instemmen, dan zou Nederland zich op haar lidmaatschap bij de NAVO moeten beraden. Aantjes en het CDA vonden dat het lidmaatschap van Nederland dan maar ter discussie zou moeten worden gesteld. Nu waren er bepaalde elementen binnen de Nederlandse plitiek die hier nu niet bepaald gelukkig mee waren. Aldus achtten zij de tijd gekomen het lidmaatschap van Aantjes bij de Landstorm Nederland wereldkundig te maken. En op deze wijze is de hele zaak in Nederland aan het rollen gebracht. Aantjes moets vervolgens het veld ruimen waarna het CDA weer geduldig en slaafs aan de leiband van de NAVO was gaan lopen. https://gerard1945.wordpress.com/author/gerard1945/page/14 (“Het ter discussie willen stellen van het NAVO-lidmaatschap kwam Aantjes duur te staan.”)

Aantjes en Diens Motie tegen de Neutronenbom: Een Positieve Impuls aan de Ontwapeningsgesprekken & een Positief Gebaar van het Warschau Pact. 

De reden dat Aantjes (en het CDA) met de motie tegen de komst van de neutronenbom kwamen, was dat zij hiermee een stimulans aan de ontwapeningsgesprekken tussen “Oost en West” wilden geven; zou de komst van de neutronenbom worden afgewezen, dan zou dit een positief gebaar van het Warschau Pact op kunnen leveren waardoor de gespreksonderhandelingen positiever zouden verlopen. Al op 28 februari 1978 had het CDA (wat eigenlijk een fusie was tussen de Katholieke Volkspartij (KVP), de Anti-Revolutionaire Partij (AR) en de Christelijke Historische Unie (CHU) in een motie aangegeven dat van plaatsing van Neutronenbommen in Nederland moest worden afgezien. Het was de Partij van de Arbeid (PvdA), die de motie vanaf het begin verworpen had. Aanvankelijk waren de Communistische Partij Nederland (CPN), de Pacifistische Socialistische Partij (PSP) en de Politieke Partij Radicalen (PPR) voor de motie. Na een wijziging van de motie die later opnieuw werd ingediend, waren de CPN en overige partijen,  hierop tegen en zouen dan ook tégen stemmen. Later kwamen er twee “informanten” op de proppen en vertelden het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentaire (RIOD) waarvan Loe de Jong voorzitter was, dat Aantjes tijdens WW II lid geweest was van de Landstorm Nederland.

Vrijwillige Dienst? 

Officieel heette het dat aantjes zich vrijwillig opegeven zou hebben als lid van de Landstorm Nederland. Het is echter zeer waarschijnlijk dat Aantjes gedwongen naar Duitsland werd uitgezonden om er eerst als postbode actief te zijn; het zou hier dan te maken kunnen hebben met de Arbeitseinsatz. Het plan van Aantjes zou het volgende kunnen zijn geweest: nadat hij eenmaal gedwongen naar Duitsland was uitgezonden, begon hij plannen te bedenken hoe weer snel naar Nederland te komen. Een van de mogelijkheden die hij voor zich zag, was dat hij zich bij de Waffen-SS aan zou melden, naar Nederland teruggestuurd zou worden en eenmaal hier opgenomen zou zijn in de Landstorm, hij dan dienst zou weigeren. Dit zou dan weer resulteren in gevangenisstraf. Na later vrijgelaten te zijn, zou voor hem hiermee de kous af zijn. Tijdens de naoorlogse zuiveringen die in Nederland plaatshadden (te denken valt o.a. aan de vele NSBers die er destijds werden opgepakt en gevangengezet en de zgn. “moffenmeiden” die tijdens de bezetting relaties hadden aangeknoopt met Duitse militairen), had Aantjes dit ook als zodanig erkend. Destijds zag men er geen noodzaak in, hem hiervoor te straffen. Hij was om het zo maar eens te zeggen, een niet-actief lid van een vijandige organisatie geweest. Daarnaast waren het zijn motieven die van belang waren; Aantjes was immers geen lid van de Landstorm geworden om er de vijand een dienst mee te bewijzen. Zijn enige verlangen was om snel weer naar Nederland terug te kunnen keren en het lidmaatschap bij de Landstorm zou hem hierbij goed van dienst zijn. Nochtans was dit geen reden om Aantjes als politicus te handhaven. Na flink onder vuur van de verschillende politieke partijen te hebben gelegen, stapte hij noodgedwongen op. Dat Aantjes noodgedwongen naar Duitsland uitgezonden was (en dus niet op vrijwillige basis), valt op te maken uit het boek, “Nooi op de Knieën. Marcus Bakker (1923-2009) communist en parlementariër” van Leo Molenaar. (hoofdstuk 8: “Analyticus en Gewaardeerde Nestor (1977-1982)” https://books.google.nl/books?isbn=9460039650

Seiss Inquart & de Oprichting van het Vrijwilligerslegioen Nederland. 

In juli 1941 werd door Seiss Inquart, de Reichskommissar für die Niederländischen Gebieten , onder opperbevel van generaal Seyffardt, het Vrijwilligerslegioen Nederland opgericht. De leden die uit een bonte verzameling mannen bestond (NSBers, leden van het Nationaal Front, de W.A. etc.) kregen allen een Duitse opleiding. Die scheen velen van de leden echter niet goed te bevallen en al spoedig kwamen er talloze klachten bij de NSB (die zelf bij de oprichting van dit legioen betrokken was geweest) binnen, Het gevolg was dat Anton Mussert, de leider van de NSB, uitte zijn ongenoegen over de opleiding in september 1941 in Berlijn via een protest. Dit resulteerde erin dat het Mussert werd toegestaan een eigen afdeling voor WA-mannen te creeëren Degenen die af wilden zwaaien, zouden naar Nederland terug kunnen keren en men zou zich ook aan kunnen sluiten bij een afdeling van de Waffen-SS. http://www.dbnl.org/tekst/sjenoo1dagb01_01/.pdf (“Dagboekfragmenten 1940-1945”, (blz. 125 voetnoot.) Het is dit laatste wat Aantjes in gedachten zou hebben kunnen gehad: na gedwongen actief te zijn als postbode in Duitsland zou hij zich hebben aangemeld bij een afdeling van de Waffen-SS waarna hij terug in Nederland naar de Landstorm zou kunnen zijn verwezen.

Marcus Bakker & de CPN. 

Onder degenen die openlijk hun afkeer tegen Aantjes en diens lidmaatschap bij de Landstorm uitspraken, bevond zich Marcus Bakker, fractievoorzitter van de Communistische Partij Nederland. Wát hij tijdens zijn betoog over Aantjes allemaal vertelde, kunnen we ons helaas niet meer herinneren. Bakker begon zijn betoog in ieder geval met de woorden, “Germaanse SS, meneer de voorzitter, wát is nu Germaanse SS”, waarmee hijn zijn verachting voor Aantjes duidelijk liet blijken. Maar wat ook toen al voor de gehele Nederlandse politiek duidelijk had moeten zijn, was dat Marcus Bakker en zijn CPN de vertegenwoordigers waren van een van de meest huiveringwekkende en demonische regeringstelsels die de wereld tot dan toe ooit had gekend: Het Russische Bolsjewisme! De miljoenen en miljoenen slachtoffers waar dit demonische stelsel verantwoordelijk voor was, deden alles waar Adolf Hitler en de Nazi’s verantwoordelijk voor waren (inclusief de “holocaust”, ronduit verbleken! Daarnaast had het Nazi-stelsel het maar circa twaalf jaren weten vol te houden voordat het voorgoed tijdens de Duitse nederlaag tenonder ging in 1945. Het Bolsjewistische regime in Rusland en haar communistische lidstaten had het echter weten vol te houden vanaf de Russische Revolutie in oktober 1917 tot november 1989. Het Bolsjewisme werd zoals nu welbekend is, ook in andere landen vertegenwoordigd door communistische partijen (de Verenigde Staten, Frankrijk, België etc.) Daarnaast was Bakker een doorgewinterde Stalinist; hij dulde geen kritiek op het Bolsjewistische regime in Moskou! En in 1956 vond er in Hongarije eenmassale volksopstand plaats tegen het Hongaars-communistische regime; Hongarije was in die tijd een van de Sovjet-statellieten. Die werd voorafgegaan door een opstand in het Poolse Poznan. Na de herovering van Polen op de Duitsers door het Russich-Rode Leger was ook dit land een Sovjet-satellietstaat geworden. Marcus Bakker gaf in die tijd tijdens het bloedige neerslaan van deze opstand luidkeels zijn goedkeuring en schreef in het blad De Waarheid, dat hij hoopte dat er met dit “gespuis” (waarmee hij de bevolking bedoelde) spoedig zou worden afgerekend. In de Tweede Kamer is er een zaal die uit respect voor Bakker naar hem is vernoemd, de Marcus Bakkerzaal. Marcus Bakker die op 24 december 2009 overleed, werd op 12 januari in 2010 met eerbied herdacht. https://nl.wikipedia.org/wiki/Marcus_Bakker

De Hongaarse Opstand: Een Anti-Joodse Opstand.

Maar wát was dit nu precies voor een volksrebellie, die Hongaarse opstand in 1956? Officieel heet het dat de Hongaarse bevolking het communistsiche juk van zich af wilde werepen daar het verlangde naar ware vrijheid en vrede. En dit is uiteraard waar. Maar er is ook iets wat er ons níet over is verteld: De Hongaarse Opstand was een volksrebellie gericht tegen een Joods-Bolsjewistisch regime onder leiding van de Hongaarse Jood, Mátyás Rákosi! We heben hier het volgende over gevonden; het is een beoordeling van Charles Lutton over wat David Irving, een bekende revisionist, over de Hongaarse Opstand had geschreven:

“As we know, at Yalta in 1945 that champion of universal brotherhood and democracy, Joseph Stalin, affirmed with his fellow champions Franklin D. Roosevelt and Winston Churchill “the right of all peoples to choose the form of government under which they will live.” Elections did take place in Hungary in November of that year, with the local Communists and Social Democrats obtaining only seventeen per cent of the votes. (The people of Hungary had not forgotten the short-lived Communist regime by Bela Kun [“Cohen”] that had drenched the country in blood before being overthrown by popular forces in 1919.) Failure at the polls in 1945 did not faze the Reds who set about to undermine the Hungarian Republic. After all, the author reminds his readers, “The whole Communist advance is based on conspiracy and intrigue, and Party members relish and revel in it.” By the end of 1947, the Communists, backed by Stalin’s Red Army, aborted the fledgling Republic. 

To run his Hungarian Satrapy, Stalin picked one Mátyás Rakosi (born “Roth”), described by Irving as “an ugly Jewish dwarf” who had “the tact of a kosher butcher.” Irving, not one who fear an awkward truth, discovered that the Communist regime and its terror machinery was viewed by the Hungarian people -and, it turns out, the U.S. Department- as being almost entirely in the hands of Jews. A “Jewish Quartet” ruled the country: Rakosi, Ernest Gero (born “Ernst Singer”), Michael Farkas (“Wolf”) the defense minister, and Joseph Rivai, minister of propaganda. The AVH, dreaded equivalent of the NKVD, was headed by a creature who went under the name of Gabor Peter, but had been born as “Benjamin Auschpitz.” Peter (sic) staffed the AVH with fellow Jews. Irving points out that “The regime’s high Jewish profile caused deep resentment.”  He cites the work of an American sociologist, Jay Schulman, who interviewed many Hungarian refugees after the events of 1956 and found that “the Communist leaders were perceived as Jews by almost 100 percent of the people we have seen.” http://www.ihr.org/jhr/v05/v05p411_lutton.html (vetdruk toegevoegd)

Wie was Bela Kun? 

Nadat Wladimir Lenin, Leon Trotsky (Lev Bronstein) en andere Joodse leiders de macht in Ruslang hadden gegrepen, maakte Lenin duidelijk dat zo spoedig als zij in Rusland vast in het zadel zouden zitten, het Communisme geëxporteerd moest worden naar het buitenland. Naast Duitsland, Spanje etc., was er nog een ander land wat enkele jaren later de “zegeningen” van het Communisme mee zou maken, Hongarije. Na WW I werd Hongarije geregeerd door graaf Karoly, iemand met een zwak karakter. Bela Kun, een door Lenin eigenhandig uitgekozen Jood, werd er later op uitgestuurd om Hongarije middels het Communisme te “bevrijden.” Hij kwam echter voor korte tijd in een cel in Hongarije terecht. Tijdens Kun’s verblijf in de gevangenis, ontving Karoly slecht nieuws; tijdens de onderhandelingen te Versailles was nl besloten Hongarije op te delen onder Tsjechoslowakije, Roemenië, Joegoslavië en Oostenrijk. Hongarije zou zelf nog maar over een derde van haar eigen gebied beschikken terwijl grote delen van de Hongaarse bevolking met de opgedeelde gebieden onder vreemd bestuur terecht zouden komen. Karoly raakte hier zo van streek dat hij Bela Kun liet komen, hem het bestuur over Hongarije in handen gaf en hijzelf de vlucht nam. Kun liet er vervolgens geen misverstand over bestaan over wat hij met het Hongaarse volk zou gaan doen: “We moeten de tegen-revolutie verdrinken in bloed”, zo riep hij uit. En met Szamuelly, zijn rechterhand, trok hij erop uit om zijn  gruwelijke plannen te realiseren. De rechtbanken in Hongarije werden vervangen door Revolutionaire Tribunalen. Zij die (voor wat dan ook) waren aangeklaagd, kregen een minuut de tijd om zich te verdedigen; de rechter hield hierbij zijn horloge nauwkeurig in de gaten. Als het een doodsvonnis betrof, werd dit onmiddelijk voltrokken. Verder werd er het privébezit afgeschaft. Szamuelly had intussen zijn eigen methoden bedacht waarmee hij met “anti-revolutionairen” af zou rekenen. Daartoe had hij de beschikking over een roodgekleurde trein. Hierin werden door hem en zijn Joodse medewerkers Boeren, landbouwers werden erin ter dood veroordeeld en moesten hun eigen graf graven voordat die zouden worden geëxecuteerd. Anderen werden in het bijzijn  van hun gezin en familes met een strop om de nek gedwongen van tafels te springen. Aarzelden zij te springen, dan werden zij door Szamuelly’s mannen “aangemoedigd” met bayonetten. In Szolnok, werden vierentwintig mensen in opdracht van Szamuelly zonder vorm van proces vermoord. Het Hongaarse leger werd “gedemocratiseerd” en de officieren er van werden uit hun rang gezet of geëxecuteerd. En vele andere gruwelen pleegden zij. Nadat de Rode Terreur in Hongarije enige maanden aan de gamg was geweest, trokken de Roemenen het land binnen waarna die het regime-Kun ten val brachten. Kort nadat die weer waren vertrokken, was Sir Philip Gibbs in Hongarije aangekomen. Hij wilde informatie over wat er na WW I en onder het regime-Kun in Hongarije plaats had gevonden. Hij vertelde het volgende:

“I sat at luncheon with some charming women and gay, good-looking men who had been officers in the Hungarian army. Suddenly they began to talk about Jews. Those charming ladies lost their charm for a littel while. Their eyes burnt with an inner fire of hatred and loathing. One of them became white to the lips when she told me what she thought about Jews … I like Jews. I have a deep admiration for their race, for many fine qualities in their character. But I can understand why Hungarian women have no love for Jews. Bela Kun was a Jew. His friends (co-rulers) were Jews. They did atrocious things…” 

Later zouden de Hongaren onder leiding van Admiraal Horthy zich bloedig wreken op de Joden die achter waren gebleven.We moeten begrijpen dat de bovengenoemde misdrijven door Kun, Szamuelly en de andere Joden slechts een fractie waren van wat zij gedaan hadden: Vrouwen werden door hen verkracht en vermoord, mannen gemarteld en vermoord, het Christendom werd er door hen belachelijk gemaakt en bespot, de pers werd door Kun en de zijnen niets slechts de vrije hand gegeven, die begon o.a. pornografie en andere oreine zaken te publiceren. Nadat Horthy met zijn legereenheden binnen waren getrokken begonnen die met wat ook wel de “Witte Terreur” wordt genoemd; zij doodden allen die zich tijdens het regime van Kun ernstig hadden misdragen. Gibbs vertelt hier het volgende over:

“There is one scene which one would like to leave unwritten but which is written in blood … Jews of Budapest who had been favoured by Bela Kun, who had wagged their hands when their bright young men had come to power, were not left with the little treasures taken from other people’s houses; outside the Dana Palots there rose screams of terror and the sound of shots. It was an act of revenge by Hungarian officers for many cruelties inflicted on their mothers and sisters and for murders, robberies and outrages.” (vetdruk toegevoegd)

Wat was nu de reactie van het Hongaarse volk op deze strafexpeditie? Gibbs die zoals gezegd hier getuige van was, zegt er hier dit over:

“I saw Admiral Horthy in procession to the House of Parliament; some of the officers who had ridden into Budapest with him were in Hungarian uniforms with loose-sleeved dolmans with high white plumes … Thousands of school children came scattering flowers in the old costumes of their race. Bands were playing Hungarian marches … a little lady by my side said: “We shall never forget, never! There are things which we can never forgive. We belong to a fighter race … We shall get our people back, and our lands, if we have to fight with our finger-nails.” 

Vanwege de opdeling van Hongarije onder de genoemde landen waartoe tijdens het Versaillesverdrag toe was besloten, kwam met het terugverkrijgen van geheel Hongarije door de Hongaren weinig of niets terecht; het land kon slechts voortbestaan middels een grote lening. Die werd hen ook gegeven onder voorwaarde echter dat de opdeling ( en de daardoor nieuwe ontstane grenzen) door Hongarije zouden worden erkend. Aldus werd Hongarije d.m.v uithongering door het Versaillesverdrag tot onderwerping gedwongen. Veel later zou de Hongaarse premier, Ferenc Nagy, in 1950 in een van de edities van de Saturday Evening Post, een artikel schrijven onder de titel, “How The Russians Stole My Country”, waarin hij het volgende schreef:

“In the chaos following the First World War, communists under Bela Kun set up a regime which lasted for several months. It was a rule of such terror that communism was thereafter outlawed in Hungary for twenty-five years. Many Hungarian communists made their way to Moscow. They came back to us later – with the Russian armies.” 

(Bron: “Indictment” van Dorothy Stuart-Russell (Omni Publications) 1990, (hoofdstuk 9, “Hungary’s Brief Communist Interregnum”, blz. 86-96)

En nadat die eenmaal waren  teruggekeerd, werden er de Jood, Mátáy Rakosi, met zijn mede-Joden er als heersers aangesteld zoals al eerder gezegd. En dit leidde zoals we hebben gezien tot de Hongaarse Opstand in  1956 die echter bloedig werd neergeslagen. En hier was Marcus Bakker van de CPN beslist niet ongelukkig mee! Hier is nog een interessante videoclip over David Irving die er de Hongaarse Opstand als een anti-Joodse opstand bespreekt: https://www.youtube.com/watch?v=spBZR6_-T0k (“David Irving The 1956 Hungarian Uprising Jewish Mentality!”)  En hier is een korte biografie over Bela Jun: https://holodomorinfo.com/glossery/jewish-bolshevik-murderers/bela/kun/

Het Blad Elsevier & Markus Bakker. 

Op 2 maart 2015, publiceerde Gerry van der List, een artikel in het blad Elsevier. Van der List schreef toen dat het twintig jaar geleden was, dat Frits Bolkestein, eens fractievoorzitter van de partij, Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD), ooit eens het volgende had gezegd; hoe kon het dat voomalige leden van de CPN zo gemakkelijk carriere hadden kunnen maken terwijl de NSBers hun leven lang met de nek werden aangekeken? verder vermeld het artikel dat Bakker hoewel die een doorgewinterde stalinist was, Leo Molenaar (auteur van “Nooit op de Knieën”, de biografie over Bakker), zeer positief tegenover hem stond. Molenaar die een vriend van Bakker was, meende dat Bakker als stalinist niet te kwader trouw had gehandeld. Het artikel begint met te zeggen:

“Oud-NSB,ers worden -terecht- de rest van hun leven met de nek aangekeken. Een doorgewinterde stalinist zonder berouw kreeg een zaal naar zich vernoemd op het Binnenhof.” http://www.elsevier.nl/nederland/blog/2015/03/historische-blunder-op-het-binnenhof-de-marcus-bakker-zaal-1716890W/

En dit is natuurlijk waar; het is terecht dat hier door Mr. van der List kritisch over werd geschreven; daar waar oud-NSB,ers hun verdere leven lang worden genegeerd, konden voormalige leden van de CPN (inclusief Bakker) zonder hinder carriëre maken. En toch was het Bolsjewistische stelsel vele, vele malen erger dan dat van de Nazi’s en had het ook miljoenen slachtoffers meer op haar geweten. Wat Van der List zeer zeker níet zal weten, is dat het Bolsjewisme wat vooral 1918 tot en met eind jaren ’40 een ernstige bedreiging voor de hele bewoonde wereld was, een Joodse vinding was! En zou hij hier wél van op de hoogte zijn, dan zou hij hier om begrijpelijke redenen niet over durven schrijven! En het is ook om die reden dat vele schrijvers, columnisten etc. die deze waarheid wél weten, hier niets over zullen zeggen. Uit angst om als een “anti-Semiet” te worden ontslagen. Verder zullen we de eventuele misdaden waar Hitler en zijn Nazi’s verantwoordelijk geweest kunnen zijn zeer zeker niet over het hoofd zien! Maar nu het wáre karakter, de wáre aard van het Bolsjewisme bekend is (via het internet en social media), wordt ook duidelijk waaróm het Duitse volk voor Hitler koos, waaróm hij Joodse mensen in Duitsland uit bepaalde strategisch-gevoelige posities liet zetten, waaróm hij op 22 juni het sein gaf tot de aanval op de Sovjet-Unie.

Het enige hierover wat door de gevestigde historici (“court historians”) tot nu toe is geproduceerd, is dat Hitler de wereld wilde veroveren te beginnen met de inval in Polen op 1 augustus 1939, vervolgens West-Europa en de Sovjet-Unie en daarna (mocht hij hier de gelegenheid voor hebben gehad) ook de Verenigde Staten van Amerika en Zuid-Amerika. Het doel van deze gigantische veldtocht: machtswellust en vooral een maar niet te verklaren haat tegen de Joden, alleen maar om het feit dat het Joden waren! En dat is zowat alles wat we via de politiek-correcte media & pers te horen en te lezen hebben gekregen! Dat Hitler en de Nazi’s vanaf bijna het begin het doelwit waren van leugenagtige -voornamelijk Joodse propaganda- vanuit de Verenigde Staten, Samuel Untermeyer via een Wereldwijde Joodse Boycot-conferentie in Den Haag een wereldwijde boycot op alle Duitse goederen en diensten begonnen was vlak na de installering van Hitler als Kanselier (en later de Fuhrer van Duitsland),waar vele Joodse organisaties in de wereld aan meededen, de reeds genoemde wereldwijde Joods-Bolsjewistische dreiging vanuit het Oosten, daar hebben we tot nu toe weinig of niets over gelezen of gehoord! Maar de ware feiten kunnen slechts dan met de ware geschiedenis in overeenstemming worden gebracht als die ook eens duidelijk benoemd zullen worden; revisionisten zoals David Irving, Ernst Zundel, Robert Faurisson, Fred Leuchter (die de zgn. “execuite-gaskaners” waarmee circa vijf en een half miljoen Joden zouden zijn  “vergast”, als een hoax heeft ontmaskerd na diens werkzaamheden bij de resten van het kamp Auschwitz) hebben al lang aangetoond dat een groot deel van de geschiedenis over WW II letterlijk Fake News is geweest!

En totdat deze feiten ook eens door de gevestigde media & pers zullen worden benoemd, zal er geen verbetering komen. Hierbij is het vooral zaak dat onze Joodse medemensen (wiens lijden we tijdens WW II zeer zeker niet zullen trachten te “bagatelliseren”!) ook eens zeer kritisch zullen gaan kijken naar de ronduit verderfelijke rol die Bolsjewistische Joden in Sovjet-Rusland en haar Sovjet-satellietstaten hebben gespeeld. Tot dan toe kunnen we wel trachten vol te houden  dat er sprake zou zijn van vrijheid van meningsuiting hier in het Westen (en andere delen in de wereld), maar hiermee wordt slechts de schijn mee opgehouden; tot nu toe zijn er nl. teveel revisionisten ( die door een cynische en kleinerende media & pers op treiterige wijze “holocaust-ontkenners” worden genoemd) slechts voor een andere mening voor het gerecht gebracht, hebben hoge boetes moeten betalen en hebben (een of meermalen) een gevangenisstraf uitgezeten. En het zijn een of meer Joodse organisaties die hier achter hebben gezeten. De Anti-Defamation League (ADL o.l.v. Abraham Foxman), is slechts een voorbeeld. En dit alleen al bewijst dat vrijheid van meningsuiting slecht een wassen neus is!

Ton Nuiten – Zondag 26 Februari 2017.